Στην πολύ μαζική συγκέντρωση που διοργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, κεντρικός ομιλητής ήταν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Χαιρετισμούς απηύθυναν ο συνταξιούχος εφέτης Δημήτρης Σταθόπουλος καθώς και ο υποστράτηγος Αστυνομίας ε.α. Γιώργος Παλιούρας.

Αναλυτικά η ομιλία του Κ. Παπασταυρού:

«Εργαζόμενοι, εργαζόμενες της Αθήνας, νέοι, νέες, βιοπαλαιστές επαγγελματίες...

Το ΚΚΕ σας καλεί σε μαζικό λαϊκό ξεσηκωμό για να αποσυρθεί τώρα το νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ που προσπαθεί να "βάλει στο γύψο" το δικαίωμα στην εργατική - λαϊκή κινητοποίηση, για το οποίο χύθηκαν ποταμοί αίματος.

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι με το νομοσχέδιο "μπαίνει τάξη" στην ταλαιπωρία του λαού εξαιτίας διαδηλώσεων "μικρών και ολιγάριθμων ομάδων" δεν είναι παρά ένα άθλιο "προπέτασμα καπνού". Στην πραγματικότητα, με τις ρυθμίσεις μπαίνει στο στόχαστρο κάθε λαϊκή διαμαρτυρία.

Ταλαιπωρία στο λαό μας, σε εργαζόμενους και επαγγελματίες προκαλούν οι άθλιες και ακριβές αστικές συγκοινωνίες, όπου με ευθύνη του κράτους, ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας, ο κόσμος στοιβάζεται καθημερινά σαν τις σαρδέλες, εκτίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία.

Ταλαιπωρία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της σημερινής και όλων των προηγούμενων, στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία, στην Παιδεία, στο περιβάλλον, ενάντια στην οποία αγωνίζονται συνδικάτα, εργαζόμενοι και άλλοι φορείς του κινήματος, αυτή η πολιτική ευθύνεται και για την αναδουλειά στα εμπορομάγαζα, για τη φοροληστεία και τις απειλές πλειστηριασμών που αντιμετωπίζουν μικροί επαγγελματίες.

Ταλαιπωρία, δηλαδή, είναι η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που αυξάνει τα προβλήματα του λαού και τον βγάζει στο δρόμο για να διεκδικήσει το δίκιο του.

Τα περί "ταλαιπωρίας στο κέντρο" ακούγονται ακόμα περισσότερο προσχηματικά τη στιγμή που η υπομονή χιλιάδων κατοίκων της Αθήνας δοκιμάζεται αυτές τις μέρες από τον λεγόμενο Μεγάλο Περίπατο, την αποσπασματική και ασχεδίαστη ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας, που αποφάσισε η δημοτική αρχή για να αναβαθμίσει το "τουριστικό προϊόν" χάριν των μεγαλοξενοδόχων και των μεγαλεμπόρων της περιοχής και όχι βέβαια για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων και την κυκλοφορία για όσους κινούνται αναγκαστικά στο κέντρο.

Αιχμή στη στρατηγική της ΕΕ η νομοθεσία για περιορισμό των διαδηλώσεων

Το νομοσχέδιο αποτελεί έναν επιπλέον σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα μέτρων έντασης της κρατικής τρομοκρατίας, του αυταρχισμού και της καταστολής, που προώθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις -με τη σημερινή να προχωράει παραπέρα- για να στηρίξουν την επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Το νομοθετικό αυτό τερατούργημα κάνει ξεκάθαρο ότι στοχεύει κάθε ριζοσπαστική, προοδευτική ιδεολογία και πράξη, αφού προβλέπεται η δημιουργία "Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας" στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με στόχο την αντιμετώπιση της "ιδεολογίας της βίας", "τσουβαλιάζοντας" το ριζοσπαστισμό και την πολιτική εναντίωσης στο κεφάλαιο με υπαρκτές μορφές βίας (όπως η ενδοοικογενειακή, ενδοσχολική βία κλπ.). Ούτε λόγος βέβαια δεν γίνεται για την εργοδοτική βία και τρομοκρατία, τη βία των απολύσεων, της ανεργίας, αυτή η βία όχι μόνο είναι ανέγγιχτη, αλλά περιφρουρείται κιόλας. Αυτός είναι ο πυρήνας του κυβερνητικού νομοσχεδίου.

Δεν πρόκειται λοιπόν για "πρωτοτυπία" της κυβέρνησης της ΝΔ. Μόλις πριν 6 μήνες, η ΕΕ, σε έκθεσή της, κατέγραφε ρητά ως κίνδυνο για την ασφάλεια τις "λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας".

Η νομοθεσία για τον περιορισμό των διαδηλώσεων είναι μια από τις αιχμές στη στρατηγική της ΕΕ ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και αντίστοιχες προβλέψεις υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις χώρες.

Οι περιορισμοί και τα εμπόδια ξεκινάνε πολύ πριν γίνει μια συγκέντρωση, καθώς σε όλα τα κράτη-μέλη απαιτείται να υπάρχει προειδοποίηση από τους διοργανωτές στις τοπικές αρχές. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται ότι ένα έκτακτο γεγονός, όπως για παράδειγμα μια αντιλαϊκή κυβερνητική απόφαση, το ξεκίνημα μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης, μια απόλυση σε έναν χώρο δουλειάς, ένα εργατικό ατύχημα κ.ά., δεν μπορούν να απαντηθούν άμεσα με μαζική διαμαρτυρία, δίνοντας χρόνο σε κυβέρνηση και εργοδοσία να "εκτονώνουν" τις αντιδράσεις.

Αλλά και οι υπόλοιπες διαδηλώσεις αποκτούν σχεδόν "επετειακό" χαρακτήρα, αφού οι διοργανωτές πρέπει να περάσουν πολλούς σκοπέλους μέχρι να εξασφαλίσουν την άδεια των αρχών που αποφασίζουν για το αν θα γίνει ή όχι μια κινητοποίηση και με ποιους όρους!

Επίσης, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ, ενισχύεται το "δικαίωμα" της Αστυνομίας να παρεμβαίνει για τη διάλυση μιας διαδήλωσης, μεταξύ άλλων αν δεν πληρούνται οι τυπικοί όροι της προειδοποίησης. Σε ορισμένα κράτη μάλιστα ορίζεται με ακρίβεια ακόμα και η αναλογία διαδηλωτών - αστυνομικών, νομιμοποιούνται η φωτογράφιση και η ηχογράφηση των διαδηλωτών από τις δυνάμεις καταστολής, απαγορεύεται η ταυτόχρονη διεξαγωγή πολλών διαδηλώσεων και τίθενται εξουθενωτικοί περιορισμοί σε ό,τι αφορά τα σημεία συγκέντρωσης και διαμαρτυρίας, σε μια προσπάθεια να μείνουν μακριά από τη λαϊκή διαμαρτυρία κυβερνητικά κτίρια, άλλες υπηρεσίες και θεσμοί του κράτους.

Βλέπουμε, λοιπόν, οι ανάλογες κατευθύνσεις της ΕΕ που ενσωματώνονται στο ν/σ της κυβέρνησης να "συναντιούνται" με διατάξεις και μέτρα που στη χώρα μας αποτυπώθηκαν σε μετεμφυλιακούς, χουντικούς νόμους και βασιλικά διατάγματα. Τα οποία, αν και έμεναν ανενεργά τόσα χρόνια, καμιά κυβέρνηση ούτε αυτές που αυτοχαρακτηρίστηκαν ως "προοδευτικές" και "αριστερές" δεν προχώρησαν στην κατάργησή τους, σηματοδοτώντας και έτσι τη "συνέχεια" που έχει το αστικό κράτος, ανεξάρτητα από τη μορφή που αυτό παίρνει αστικο-δημοκρατική ή ανοιχτά δικτατορική.

Με αυτά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, καμιά διαφωνία δεν έχει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, ως κυβέρνηση κινήθηκε μέσα στο "πνεύμα και στο γράμμα" των όσων προβλέπουν όσο ήταν στην κυβέρνηση, φτάνοντας μέχρι το σημείο να απαγορεύσει διαδηλώσεις, όπως έγινε με την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα το Νοέμβρη του 2016 αλλά και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, με αποφάσεις που ανακοίνωνε η ...Τροχαία! Ενώ οι ευρωβουλευτές του δεν εναντιώνονται ούτε καταψηφίζουν τις διάφορες αντιδραστικές δήθεν "αντιτρομοκρατικές" εκθέσεις της ΕΕ.

Η ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής -και κατ' επέκταση της κομμουνιστικής ιδεολογίας και πράξης- αποτελεί επίσημη πολιτική της ΕΕ. Η ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια, στο όνομα της δήθεν καταπολέμησης της "τρομοκρατίας", σταθερά διευρύνει το περιεχόμενό της με κάθε ριζοσπαστική, ανατρεπτική ιδεολογία και πρακτική. Με την ταυτόχρονη προσπάθεια εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό, στο όνομα του "ολοκληρωτισμού", αποδεικνύεται ότι στο στόχαστρο τίθεται η κομμουνιστική ιδεολογία και δράση που κατευθύνεται στην ανατροπή ενός σάπιου και βάρβαρου συστήματος.

Στόχος του νομοσχεδίου η χειραγώγηση συνειδήσεων, ειδικά της νεολαίας

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης επιδιώκει να συκοφαντήσει τους λαϊκούς αγώνες και να θέσει υπό απαγόρευση και περιορισμό κάθε κινητοποίηση, μέσα από διατάξεις-λάστιχο, που θα τις ερμηνεύουν οι αστυνομικές αρχές και οι άλλοι μηχανισμοί καταστολής. Έχει στόχο να χειραγωγήσει τις συνειδήσεις, ειδικά της νεολαίας, εμφανίζοντας τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ως κάτι εν δυνάμει "εγκληματικό" και "επικίνδυνο".

Στο στόχαστρο βρίσκονται όσοι διαμαρτύρονται, όσοι αγωνίζονται, όσοι διεκδικούν και αντιδρούν απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική. Θα το βρουν μπροστά τους εργαζόμενοι, νέοι και μικροί επαγγελματίες.

Εισάγει προκλητικούς αντιδραστικούς περιορισμούς, ξεπερνώντας ακόμα και αυτούς που θέτει το ίδιο το αστικό Σύνταγμα ορίζοντας σημεία που εξαρχής απαγορεύονται συγκεντρώσεις.

Προχωράει όχι μόνο στην απαγόρευση και τον περιορισμό των διαδηλώσεων, αλλά και γενικά των συγκεντρώσεων. Και μάλιστα αναγνωρίζει τη δυνατότητα πραγματοποίησης αυθόρμητων δημόσιων συναθροίσεων μόνο για γεγονότα "κοινωνικής σημασίας", προϋπόθεση που μπορεί να ερμηνευτεί κατά το δοκούν και αυθαίρετα.

Αναθέτει στην Αστυνομία υπερεξουσίες και διευρύνει τον κατασταλτικό ρόλο του Λιμενικού Σώματος, καθώς νομιμοποιείται η χρησιμοποίησή του ενάντια στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις.

Ανάγει σε ιδιώνυμο αδίκημα τη συμμετοχή σε απαγορευμένη συγκέντρωση - διαδήλωση!

Εισάγει απαγορεύσεις με κριτήριο το "σκοπό" της συγκέντρωσης, σε συνδυασμό με τη συνεκτίμηση του αριθμού των συμμετεχόντων. Και μάλιστα θέτει προληπτικούς περιορισμούς.

Δίνει τη δυνατότητα να μπορεί να αποφασιστεί η απαγόρευση μέχρι και την τελευταία στιγμή, Την ίδια μάλιστα στιγμή που από την πλευρά των διοργανωτών της κινητοποίησης απαιτούν την υποχρεωτική γνωστοποίηση στις αρχές, τα στοιχεία ταυτότητας του οργανωτή και σαφή πρόβλεψη για την έναρξη - λήξη - διαδρομή της συγκέντρωσης.

Ανοίγει το δρόμο για προβοκατόρικες ενέργειες, στοιχείων που μπορεί να προκαλέσουν επεισόδια σε μια συγκέντρωση, με σκοπό είτε τη διάλυσή της είτε και την οικονομική εξόντωση των φορέων, σωματείων κ.λπ. που τη διοργανώνουν και που φέρουν -με βάση το νομοσχέδιο- αντικειμενική ευθύνη για ενέργειες τέτοιων προβοκατόρων, τη στιγμή που είναι "κοινό μυστικό" ότι αυτοί καθοδηγούνται άμεσα από κρατικούς και "παρακρατικούς" μηχανισμούς.

Στο στόχαστρο μπαίνουν όλες οι διαδηλώσεις και κυρίως οι μαζικές εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις

Η κυβέρνηση λέει ψέματα ότι με το νομοσχέδιο διασφαλίζει το "δικαίωμα του συνέρχεσθαι". Το ακριβώς αντίθετο επιδιώκει και την ίδια ώρα σκόπιμα προσπαθεί να παραπλανήσει με το "διαδηλωσόμετρο" και να καλλιεργήσει εφησυχασμό, λέγοντας ότι οι αυστηροί περιορισμοί και οι απαγορεύσεις δεν ισχύουν για τις μαζικές κινητοποιήσεις, αλλά μόνο για τις ολιγομελείς, που προκαλούν "ασύμμετρη ταλαιπωρία" σε όσους δουλεύουν ή κινούνται στο κέντρο.

Είναι στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης, όλων των προοδευτικών ανθρώπων. Η επί δεκαετίες πείρα του εργατικού - λαϊκού κινήματος αποδεικνύει ότι βασικός στόχος τέτοιων αυταρχικών κατασταλτικών μέτρων είναι το ίδιο το εργατικό, ταξικό κίνημα, το κομμουνιστικό κίνημα, όσο κι αν ακολουθείται συγκεκριμένη κλιμάκωση έως την τελική εφαρμογή τους.

Η αλήθεια είναι ότι στο στόχαστρο μπαίνουν συνολικά οι διαδηλώσεις και κυρίως οι μαζικές εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, που αποτελούν στόχο της κρατικής καταστολής απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.

Είναι προπαγανδιστικό ψέμα ότι το ν/σ δεν αφορά σε κινητοποιήσεις μαζικές, ταξικές, περιφρουρημένες.

Ακριβώς σε αυτές στοχεύει.

Οι άλλες εξάλλου δεν απασχολούν σοβαρά τον κρατικό μηχανισμό, εκτός από το να αξιοποιεί ορισμένες για τη συκοφάντηση των αγώνων του εργατικού - ταξικού κινήματος.

Είναι άλλωστε ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός και τμήματά του που συμμετέχουν με ενεργούμενά τους σε τέτοιες εκδηλώσεις για να στήσουν τις προβοκάτσιές τους και να γίνεται πιο πιστευτή η συκοφάντηση των αγώνων.

Το ταξικό οργανωμένο κίνημα θα δώσει την απάντησή του σε όλους αυτούς που απεργάζονται αντιδραστικά σχέδια σε βάρος του λαού, της νεολαίας, των κινημάτων τους.

Το νομοσχέδιο, εξάλλου, δεν γράφεται σε "λευκή κόλλα". Μετά από μια πρώτη απόπειρα με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, η προεργασία εντάθηκε από το 2012, με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου Αθήνας, ο οποίος διαμαρτυρόταν ότι την προηγούμενη χρονιά (2011) στο κέντρο της Αθήνας γίνονταν καθημερινά τρεις συγκεντρώσεις ή πορείες κατά μέσο όρο. Με πρόσχημα τον "εξορθολογισμό" των διαδηλώσεων, ζήτησε τότε από μια "επιστημονική επιτροπή" να συντάξει ένα σχέδιο νόμου, που ο κορμός του διατηρήθηκε αναλλοίωτος μέχρι σήμερα.

Μόνο που όταν "γεννήθηκε" η ιδέα και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το νομοσχέδιο, το εργατικό - λαϊκό κίνημα έδινε τη μάχη με μαζικές απεργιακές και άλλες διαδηλώσεις ενάντια σε απολύσεις και περικοπές, ενάντια στο ξεθεμέλιωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ενάντια στην προσπάθεια του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων να φορτώσουν την κρίση στο λαό με το 1ο μνημόνιο που είχε ήδη ψηφιστεί το 2010 και τα άλλα δύο που ακολούθησαν.

Στο δρόμο δεν βρίσκονταν τότε "μερικές δεκάδες διαμαρτυρόμενοι", αλλά δεκάδες χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές. Το 2011 έγιναν 7 πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες, οι δύο από αυτές 48ωρες, με πολύ μεγάλη συμμετοχή και με αντίστοιχα απεργιακά συλλαλητήρια στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις. Οργανώθηκαν από ταξικά σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πάνω από 15 μεγάλα συλλαλητήρια. Έγιναν περισσότερες από 440 απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις σε κλάδους και χώρους δουλειάς για οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, σε πολλές περιπτώσεις για την ίδια την επιβίωσή τους. Πάνω από 180 απ' αυτές είχαν επίκεντρο την Αττική.

Όμως, και όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, στο στόχαστρο της καταστολής, του χτυπήματος από τα ΜΑΤ και τις άλλες δυνάμεις καταστολής, πολλές φορές σε συνεργασία με προβοκατόρικους και παρακρατικούς μηχανισμούς, βρέθηκαν μαζικά, ογκώδη συλλαλητήρια, απεργιακές διαδηλώσεις. Με σχετικά πρόσφατο παράδειγμα το βάναυσο χτύπημα του συλλαλητηρίου ενάντια στην επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Πομπέο, στην Αθήνα, τον περασμένο Οκτώβρη. Δηλαδή, το "διαδηλωσόμετρο" λειτουργεί ήδη και τα κριτήρια είναι αμιγώς πολιτικά...

Αυτό και μόνο είναι αποκαλυπτικό για τις προθέσεις και της σημερινής κυβέρνησης, για τα ψέματα που λέει ότι δεν στοχοποιεί τις μαζικές διαδηλώσεις.

Στο στόχαστρο μπαίνει το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Αυτό το κίνημα είναι όμως που τελικά θα ανατρέψει οριστικά και αμετάκλητα τέτοιες αντιδραστικές πρακτικές, τέτοιους αντιλαϊκούς νόμους.

Το νομοσχέδιο «πατάει» στους νόμους που ψήφισαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις

Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις είναι συνέχεια αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων που ψήφισαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για να βάλουν ακόμα περισσότερα εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και δράση, ικανοποιώντας αξιώσεις της μεγαλοεργοδοσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγορεί την κυβέρνηση της ΝΔ για αντιδημοκρατική πρακτική, έχει το δικό του μεγάλο μερίδιο ευθύνης, αφού ως κυβέρνηση ακολούθησε παρόμοιες πρακτικές. Παραμένει σε ισχύ η άθλια διάταξη για απαγόρευση των κινητοποιήσεων κατά των πλειστηριασμών, που θεσπίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως ιδιώνυμο αδίκημα. Κυρίως, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται γιατί έριξε "νερό στο μύλο" της θεωρίας περί "μειοψηφιών που ταλαιπωρούν", πάνω στην οποία στήριξε τον δικό του νόμο για τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία και που σήμερα αξιοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ.

Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς καιρός από το χαρακτηριστικό δημοσίευμα της "Αυγής" στην ηλεκτρονική της έκδοση, που ανήμερα της μαζικής απεργιακής συγκέντρωσης των συνδικάτων στην Αθήνα έγραφε για "κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Αθήνας", στοιχισμένη πλήρως με όλα τα άλλα αστικά Μέσα που από το πρωί εκείνης της μέρας χτυπούσαν και συκοφαντούσαν με τα ίδια "επιχειρήματα" την απεργία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που αρνήθηκε την κατάργηση των τρομονόμων, όπως επανειλημμένως πρότεινε το ΚΚΕ, που αποτελούν τη νομοθετική μήτρα των ρυθμίσεων περί "ριζοσπαστικής" βίας.

Το νομοσχέδιο της ΝΔ συμπληρώνει το νόμο για την περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, μαζί με τη ΝΔ και άλλα κόμματα, τον οποίο επέκτεινε στη συνέχεια η σημερινή κυβέρνηση.

Στη διαμόρφωση και επέκταση του κατασταλτικού πλαισίου συνέβαλε καθοριστικά ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, όσο κι αν προσπαθεί τώρα να "ξεπλυθεί", δηλώνοντας αντίθετος στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αφαίρεσε τα κάγκελα από την πλατεία Συντάγματος για να συμβολίσει τάχα την "αντικατασταλτική" πολιτική του, όταν έγινε κυβέρνηση, γρήγορα όμως η "φούσκα" έσκασε.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από "τα έργα και τις ημέρες" του; Τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, που ενίσχυαν τους μηχανισμούς αντιμετώπισης και καταστολής του εργατικού κινήματος; Τα επιπλέον εμπόδια στην κήρυξη των απεργιών; Την εφαρμογή των αντιδραστικών διατάξεων του "τρομονόμου"; Τις συλλήψεις φοιτητών για να υπερασπιστεί (όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ) το άγαλμα του μακελάρη Τρούμαν;

Το χτύπημα με τα ΜΑΤ εκπαιδευτικών, απεργών εργαζομένων και κινητοποιήσεων ενάντια στους πλειστηριασμούς; Την κήρυξη δεκάδων απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών; Την ενεργοποίηση των αστυνομικών οχημάτων εκτόξευσης νερού (οι γνωστές "αύρες") μετά από δεκαετίες;

Κυβερνητική ομολογία για κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής

Το νομοσχέδιο, που κατατίθεται κατ' απαίτηση του κεφαλαίου, αποτελεί κυβερνητική ομολογία για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και δρα προληπτικά σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, η κυβέρνηση εντάσσει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις στις "μεταρρυθμίσεις" για τη βελτίωση του "επενδυτικού κλίματος", διαφημίζοντάς το ως ένα από τα 26 που θα ψηφίσει γι' αυτόν το σκοπό μέσα στο καλοκαίρι.

Έχει αποδειχτεί ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα πάει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής, όπως γίνεται και με αυτό το νομοσχέδιο που προωθείται ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα οικονομική κρίση, η δεύτερη μέσα σε λίγα χρόνια, και "ψήνονται" επικίνδυνες ευρωατλαντικές "διευθετήσεις" στα Ελληνοτουρκικά. Το σήμα που εκπέμπουν επομένως στο λαό είναι "τα κεφάλια μέσα" για να προχωρήσει ανεμπόδιστα ο σχεδιασμός του κεφαλαίου.

Είναι, όμως, βαθιά γελασμένη και ανιστόρητη η κυβέρνηση αν νομίζει ότι αυτό το τερατούργημα θα εφαρμοστεί στη ζωή και θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας.

Ο λαός με την πάλη του και με την "οργανωμένη απειθαρχία" του δεν θα "συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις". Θα το ακυρώσει στην πράξη, όπως έκανε με τόσους άλλους παρόμοιους νόμους στο παρελθόν.

Ας το πάρουν χαμπάρι: Η φωνή του λαού δεν φιμώνεται, όσα νομοσχέδια κι αν φέρουν!»