21 Φεβ 2020
ΒουλήΓυναίκα


Το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου» ψηφίστηκε με τη διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας στην ολομέλεια της Βουλής στις 10 Οκτώβρη 2017. Από τους 285 παρόντες βουλευτές, υπέρ επί της αρχής ψήφισαν 171 (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι) και κατά 114. Στο άρθρο 3(αφορά την αλλαγή του καταχωρημένου φύλου και σε ανήλικα άτομα, 15 και 16 ετών), υπέρ ψήφισαν 148 βουλευτές (ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι), κατά 124 και 13 βουλευτές (ΠΑΣΟΚ και ορισμένοι από τους «ανεξάρτητους») ψήφισαν «παρών». Κατά στο άρθρο 3 ψήφισε και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Γεννιά. Το ΚΚΕ καταψήφισε επί της αρχής το νομοσχέδιο και το άρθρο 3.

Μέχρι την ψήφιση του νόμου για την αλλαγή του φύλου στα νομικά έγγραφα ενός ατόμου, υπήρχαν μόνο αποφάσεις δικαστηρίων (Ειρηνοδικείων). Αυτό που ονομάζεται νομολογία. Οι συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις περιλάμβαναν την έγκριση της αίτησης του ατόμου εξετάζοντας μια σειρά ιατρικές εξετάσεις, γνωματεύσεις, ιατρικές πράξεις (επεμβάσεις μαστεκτομής, ορμονοθεραπεία, γεννητικών οργάνων) που αφορούσαν τη σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου. Στις δύο τελευταίες δικαστικές αποφάσεις, πριν τη ψήφιση του νόμου, δε θεωρήθηκε απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση αλλαγής των γεννητικών οργάνων, καθώς αντιβαίνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποτελεί στείρωση. Η πλειοψηφία των χωρών (41 χώρες) έχουν νομοθετικές ρυθμίσεις στην παραπάνω λογική, με εξαίρεση τη Μάλτα, την Ιρλανδία, τη Δανία και την Αργεντινή που αρκεί μια αίτηση σε δικαστική ή διοικητική αρχή του ατόμου, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση.

Σύμφωνα με το νόμο, η αίτηση στη δικαστική αρχή του ατόμου που επιθυμεί να αλλάξει το φύλο στα νομικά του έγγραφα δεν απαιτεί ως προϋπόθεση καμιά επιστημονική γνωμάτευση. Οι μοναδικές προϋποθέσεις που θέτει είναι το άτομο να μην είναι έγγαμο όταν κάνει την αίτηση και να έχει δικαιοπρακτική ικανότητα, δηλαδή να είναι άνω των 18 ετών. Περιλαμβάνει ακόμα στις προϋποθέσεις τη δυνατότητα να αλλάξει η ταυτότητα φύλου ενός ανήλικου ατόμου 17 ετών, με τη συναίνεση των γονιών του, επικαλούμενο ότι, αφού έχει το δικαίωμα ψήφου και μια σειρά άλλα “πολιτικά δικαιώματα”, μπορεί να έχει την πνευματική ωριμότητα να αποφασίσει. Δυνατότητα αλλαγής του φύλου στα νομικά έγγραφα υπάρχει πλέον και στις περιπτώσεις ατόμων 15 και 16 ετών, με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων και με επιστημονική γνωμάτευση από κρατικό φορέα.

Ακολουθεί η ομιλία του Γιάννη Δελή, βουλευτή του ΚΚΕ, όπου ανέπτυξε τη θέση του Κόμματος στον συγκεκριμένο νόμο.

Εξετάζοντας προσεκτικά το σχέδιο νόμου, την αιτιολογική του έκθεση, τη συζήτηση που ακολούθησε, διαπιστώνεται ότι τελικά το πεδίο εφαρμογής του σημερινού νομοσχεδίου είναι ευρύτερο και δεν περιορίζεται μόνο σ’ εκείνες τις περιπτώσεις της λεγόμενης δυσφορίας φύλου, που όντως υπάρχουν.

Αν ήθελε η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει υπαρκτά ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα διεμφυλικά άτομα και τα μεσοφυλικά παιδιά θα υιοθετούσε την επιστημονικά τεκμηριωμένη όσο και βαθιά ανθρώπινη θέση του ΚΚΕ για την ολόπλευρη προστασία τους και την ουσιαστική κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους.

Ποια είναι αυτή η θέση;

Το ΚΚΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα ενός διεμφυλικού ατόμου στην αλλαγή του αναγραφόμενου φύλου του στα νομικά του έγγραφα, δηλαδή, για τις περιπτώσεις εκείνες που για βιολογικούς, κοινωνικούς ή άλλους λόγους ένα άτομο βιώνει έντονη εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του φύλου του και στο φύλο που νιώθει ότι ανήκει.

Αυτή η ατομική επιλογή, όμως, χρειάζεται να βασίζεται σε ορισμένα αντικειμενικά, επιστημονικά κριτήρια. Για να μπορέσει το διεμφυλικό άτομο να αντιμετωπίσει αυτή την ασυμβατότητα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, χρειάζεται να έχει γνώση όλων των παραμέτρων και όλων των συνεπειών που συνοδεύουν την ατομική του απόφαση. Η γνώση αυτή πρέπει και μπορεί να μεταφερθεί μέσα από την επιστημονική, την κοινωνική στήριξη του ατόμου, δεν αρκεί η υποκειμενική εμπειρία. Αυτό ισχύει, βεβαίως, για όλα τα ζητήματα! Δηλαδή, η ατομική του απόφαση χρειάζεται να στηρίζεται σε μια διακριτική, επιστημονικά τεκμηριωμένη και κοινωνικά θεσμοθετημένη γνωμοδότηση. Χωρίς να είναι απαραίτητη η ιατρική επέμβαση.

Για το ΚΚΕ, η νομική αναγνώριση αυτού του ατομικού δικαιώματος δεν μπορεί να έχει τυπικό χαρακτήρα. Το νομοσχέδιο, όμως, μένει στην τυπική αναγνώριση αυτού του δικαιώματος! Σύμφωνα με τις διατάξεις του αρκεί μια αυτοπρόσωπη δήλωση-αίτηση επί της οποίας θα στηριχθεί η δικαστική απόφαση αλλαγής του καταχωρισμένου φύλου. Δεν προϋποθέτει καμιά επιστημονική γνωμάτευση. Οι μόνες προϋποθέσεις που προβλέπονται είναι η ύπαρξη δικαιοπρακτικής ικανότητας του ατόμου, η ηλικία των 18 ετών, δηλαδή, καθώς και το άτομο να μην είναι έγγαμο.

Στο νομοσχέδιο, υπάρχουν και άλλες δυο ηλικιακές κατηγορίες. Η κατηγορία των 17 ετών όπου απαιτείται η γονική συναίνεση και η κατηγορία των 15 και 16 ετών όπου εκτός από τη γονική συναίνεση απαιτείται επιπλέον και «θετική γνωμάτευση ιατρικού συμβουλίου του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού».

Με βάση ποια κριτήρια θα κρίνει ο δικαστής, όταν αυτά δεν θεσμοθετούνται από το νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι πάει να λύσει αυτό το ζήτημα; Αλλά και η οικογένεια μπορεί να έχει από μόνη της τα κριτήρια και τα εφόδια για να χειριστεί ένα τόσο σύνθετο ζήτημα, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις νέων στην εφηβεία, χωρίς επιστημονική, κοινωνική στήριξη; Άρα, η επιστημονική γνωμοδότηση είναι αναγκαία για να αποτελεί τη βάση της επακόλουθης δικαστικής απόφασης, ώστε να αποφεύγονται υποκειμενισμοί και αυθαιρεσίες. Οι γνωματεύσεις αυτές ασφαλώς και θα βασίζονται σε ορισμένα επιστημονικά κριτήρια διαφόρων κλάδων που σχετίζονται με την ολόπλευρη ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη κάθε ανθρώπου.

Όλες αυτές τις σχεδόν αυτονόητες και καθ’ όλα λογικές προϋποθέσεις, οι οποίες τέθηκαν και από ορισμένους φορείς και επισημαίνονται όλο και περισσότερο στο δημόσιο διάλογο και από επιστήμονες, αλλά και από επιστημονικούς φορείς όπως η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος, η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ) τα αγνοεί και τα προσπερνά ως μη απαραίτητα στο νομοσχέδιο! Ή μάλλον τα αποδέχεται μερικώς για τις ηλικίες των 15 και 16 ετών. Με ποια επιστημονικά κριτήρια τεκμηριώνεται ότι η ανάγκη της ιατρικής γνωμάτευσης ισχύει μόνο για τις περιπτώσεις ανηλίκων 15 και 16 ετών, ενώ στα 17,18 έτη ή στα 20 δεν υπάρχει;

Η κυβέρνηση αρνείται και τις ελάχιστες κοινωνικές προϋποθέσεις, υποβαθμίζει σχεδόν τελείως την ανάγκη για μέτρα κοινωνικής στήριξης του ατόμου πριν και μετά την όποια επιλογή του και το αφήνει κυριολεκτικά στη μοίρα του!

Γιατί τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα διεμφυλικό άτομο ή ένα μεσοφυλικό παιδί λόγω του ρατσισμού, της προσβλητικής συμπεριφοράς δεν αντιμετωπίζονται ουσιαστικά με μια απλή δικαστική ή διοικητική πράξη. Ούτε εξασφαλίζεται η ουσιαστική επίλυση της ασυμβατότητας, η στήριξη από το οικογενειακό, συγγενικό, σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον. Εξάλλου, όλα αυτά επιβεβαιώνονται και από συνεντεύξεις διεμφυλικών ατόμων, ακόμα και μετά την αλλαγή του φύλου στα νομικά τους έγγραφα. Πώς θα κληθεί να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά χωρίς ολόπλευρη επιστημονική και κοινωνική στήριξη, η οποία αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την ουσιαστική ανάπτυξη της προσωπικότητας που θα βασίζεται στην ψυχοκοινωνική στήριξη του ατόμου;

Και η κυβέρνηση στέλνει στο «πυρ το εξώτερο» αυτούς τους κοινωνικά προσδιορισμένους παράγοντες, για να μην περιοριστεί δήθεν το ατομικό δικαίωμα. Περιορισμός του ατομικού δικαιώματος είναι ακριβώς όταν δεν υπάρχει η κοινωνικά θεσμοθετημένη ευθύνη κι ο κοινωνικός προσδιορισμός...

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με το νομοσχέδιο και με μια απλή αλλαγή του αναγραφόμενου φύλου στα νομικά έγγραφα, αντιμετωπίζονται ο ρατσισμός, οι προσβλητικές συμπεριφορές και η πολύμορφη βία προς αυτά τα άτομα! Είναι τουλάχιστον αφέλεια!

Μήπως το νομοσχέδιο θίγει τις κοινωνικές αιτίες που γεννούν το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τη βία, στη συγκεκριμένη περίπτωση με βάση την ταυτότητα φύλου;... Το νομοσχέδιο σε ποιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα θα εφαρμοστεί; Στην κοινωνική πραγματικότητα της καπιταλιστικής ζούγκλας όπου καλλιεργούνται και ανθούν ο ρατσισμός, ο φασισμός και η μισαλλόδοξη βία.

Κι εδώ η κυβέρνηση έχει ευθύνες γιατί με τον τυχοδιωκτικό, καιροσκοπικό τρόπο που ανοίγει το θέμα, δίνει “πάσα” για να αναπτυχθούν οι πιο αντιδραστικές διαφωνίες με το θέμα του νομοσχεδίου, όπως οι ανατριχιαστικές μισάνθρωπες απόψεις που εκφράστηκαν από τη ναζιστική ΧΑ, που επανέφερε στο σήμερα τις θεωρίες του Μεσαίωνα. Όπως ακούμε τον τελευταίο καιρό και τις αντιδραστικές απόψεις διαφόρων φορέων γύρω από τις κοινωνικές σχέσεις των δύο φύλων, που αξιοποιούν, βέβαια, τον επίπλαστο και επιφανειακό τρόπο που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση ένα τόσο σύνθετο ζήτημα.

Η επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση του ΚΚΕ απαντά τόσο στις αντιεπιστημονικές απόψεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ότι ο διαχωρισμός άνδρας - γυναίκα δεν είναι αντικειμενικό γεγονός, όσο και στις αναχρονιστικές αντιλήψεις για τις κοινωνικές σχέσεις των φύλων και την οικογένεια που διακινούνται από άλλους φορείς.

Τα κατασκευασμένα κοινωνικά στερεότυπα για τα δύο φύλα- που το ΚΚΕ καταδικάζει από την ίδρυσή του ακόμα- γίνονται το άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει εμπόριο αντιδραστικών ιδεών.

“Προστατεύουμε και διευρύνουμε με αυτό το νομοσχέδιο,” επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ -και άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις- “τα ατομικά δικαιώματα!”... Είναι η αντίληψη και η πολιτική που, ενώ εκθειάζει τα ατομικά δικαιώματα με διαστρεβλωμένα και ανορθολογικά κριτήρια- όπως στο συγκεκριμένο νόμο-, την ίδια στιγμή υπονομεύει και αρνείται τον καθολικό και αδιαπραγμάτευτο χαρακτήρα των κοινωνικών δικαιωμάτων... Η αστική αντίληψη περί δικαιωμάτων αντιπαραθέτει το ατομικό έναντι του κοινωνικού κι έτσι το όποιο ατομικό δικαίωμα αποκόπτεται από οποιονδήποτε κοινωνικό ταξικό προσδιορισμό.

Γι΄ αυτό το θεσμικό, νομικό πλαίσιο που στηρίζεται αποκλειστικά πάνω στην ατομικότητα παγιδεύεται στις ίδιες του τις αντιφάσεις. Μια διατύπωση ενός άρθρου του νομοσχεδίου για την κατοχύρωση του ατομικού δικαιώματος της νομικής αναγνώρισης αλλαγής φύλου συγκρούεται μετωπικά με ένα άλλο ατομικό δικαίωμα, με αυτό της γονικής μέριμνας. Συνεπώς, κανένα ατομικό δικαίωμα δεν ολοκληρώνεται έξω από τα συλλογικά, κοινωνικά δικαιώματα. Κι επειδή δε θέλετε και δεν μπορείτε να ικανοποιήσετε κοινωνικά δικαιώματα καθολικά για όλες και όλους, υποκριτικά παρουσιάζεστε ως υπερασπιστές των ατομικών δικαιωμάτων.

Δείτε το παράδειγμα της Μάλτας και της Αργεντινής που προβάλλετε. Σ’ αυτές τις χώρες την ώρα που για την αλλαγή της ταυτότητας φύλου στα νομικά έγγραφα αρκεί μόνο μια αίτηση, την ίδια στιγμή απαγορεύεται ουσιαστικά το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν αποτελεί παρά επίφαση “ευαισθησίας” από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα που το στηρίζουν στο όνομα των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Δεν είναι παρά ένα φτηνό εμπόριο αναγκών και δικαιωμάτων για να δώσετε φιλολαϊκό άλλοθι στην αντεργατική, αντιλαϊκή σας πολιτική!

Η κυβέρνηση, όμως, δεν αξιοποιεί το νομοσχέδιο μόνο για να διαφημίσει τη δήθεν κοινωνική της ευαισθησία! Δίνει, στην ουσία, και νομική υπόσταση και ισχύ στις πολυπροβεβλημένες αστικές θεωρίες περί “κοινωνικού φύλου”, θεωρίες που έχουν τις ευλογίες της ΕΕ, των ΗΠΑ και όλων των αστικών επιτελείων. Με το νομοσχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται και υιοθετεί απερίφραστα τον πλήρη διαχωρισμό του βιολογικού με το κοινωνικό φύλο. Γίνεται, μάλιστα, κι ο επίσημος πλασιέ αυτών των θεωριών!

Πρόκειται για θεωρίες που αποσπούν με έναν απόλυτο και αντιεπιστημονικό τρόπο τα βιολογικά χαρακτηριστικά του φύλου, που προσδιορίζονται βέβαια αντικειμενικά, από την αντίληψη που έχει το άτομο για το φύλο του. Φτάνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αμφισβητούν ακόμα και αυτόν τον φυλετικό διαχωρισμό άντρα-γυναίκα ως αντικειμενικό γεγονός.

Πρόκειται για θεωρίες που παρουσιάζουν το φύλο σαν ένα καλούπι που φτιάχνει η κοινωνία και επομένως είναι κάτι ρευστό και μεταβαλλόμενο. Πρόκειται σε τελική ανάλυση για μια χυδαία, κραυγαλέα αντιεπιστημονική διαστρέβλωση της ίδιας της κοινωνικής πραγματικότητας, της ίδιας της αντικειμενικής πραγματικότητας και πάει πολύ αυτός ο ανορθολογισμός να παρουσιάζεται ως προοδευτισμός. Ιδεαλισμός καραμπινάτος είναι και γι’ αυτό αντιδραστικός.

Ασφαλώς και οι αντιλήψεις της κοινωνίας αλλάζουν. Οι κοινωνικές αντιλήψεις, όμως, δε διαμορφώνονται από την ατομική εμπειρία του καθενός και της καθεμιάς. Διαμορφώνονται κάθε φορά κάτω από πολύ συγκεκριμένες ιστορικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες.

Και σήμερα, στην εποχή μας, οι κοινωνικές αντιλήψεις διαμορφώνονται και κάτω από την επίδραση πολυπλόκαμων και ισχυρότατων ιδεολογικών μηχανισμών που εθίζουν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, διαστρεβλώνουν χυδαία την αντικειμενική κοινωνική πραγματικότητα, προβάλλουν αντικοινωνικά πρότυπα, με κύριο στόχο τους τη νεολαία.

Και αυτές οι θεωρίες της μετανεωτερικότητας, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ως επιστημονική εξέλιξη, και πάνω στις οποίες στηρίζεται το νομοσχέδιο, βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν την περίοδο της αντεπανάστασης.

Πρόκειται για άκρως αντιδραστικές θεωρίες που δεν αφορούν μόνο τον προσδιορισμό του φύλου, αλλά όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής... Υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό, κοινωνικό κριτήριο για να προσδιορίσει το άτομο τη θέση του στην κοινωνία. Μόνο το κριτήριο της υποκειμενικής άποψης.

Για να μπλεχτούν οι συνειδήσεις στα δίχτυα του άκρατου υποκειμενισμού... και με σμπαραλιασμένες ατομικές ταυτότητες που θα γίνονται εμπόδια για τη συνειδητοποίηση της ταξικής ταυτότητας, της ανάγκης της πάλης για τα σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα, καθολικά για όλες και για όλους.

Και με το σημερινό νομοσχέδιο ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το δικό του λιθαράκι για να εμπεδώνεται στη συνείδηση και στον τρόπο ζωής η αναζήτηση ατομικής λύσης στα κοινωνικά προβλήματα και στα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Επιστημονική προσέγγιση του θέματος γίνεται μόνο όταν συνδυάζονται και δεν διαχωρίζονται τα βιολογικά με τα κοινωνικά κριτήρια για τον φυλετικό προσδιορισμό κι αυτό ακριβώς αρνείται το νομοσχέδιό! Μα και αυτό ακριβώς αποτελεί και τη βάση για τη θέση του ΚΚΕ, που καταψήφισε το νομοσχέδιο!