Την επικίνδυνη για εργαζόμενους και εξυπηρετούμενους κατάσταση που έχει περιέλθει ο Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ), αναδεικνύει με ερώτησή της η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με ερώτηση που υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Κώστας Παπαδάκης.
Περίπου 350 εργαζόμενοι στον Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ) βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία μέχρι το Δεκέμβριο του 2025, καθώς λήγουν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με τις οποίες απασχολούνται εδώ και χρόνια, στις έτσι κι αλλιώς υποστελεχωμένες δομές πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης. Οι εργαζόμενοι αυτοί εργάζονται με διαδοχικές συμβάσεις από 3 έως 8 χρόνια, υπό καθεστώς συνεχούς ανασφάλειας και εντατικοποίησης, συνθήκη που υποβαθμίζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς εξυπηρετούμενους που χρειάζονται σταθερότητα και ισχυρές θεραπευτικές σχέσεις για την επιτυχή έκβαση της θεραπείας τους.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της περιβόητης «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» που έχει οδηγήσει στο κλείσιμο και τη συγχώνευση δομών, στην υποβάθμιση υπηρεσιών, στην εμπορευματοποίηση μέσω της ανάθεσης υπηρεσιών σε ΜΚΟ και ιδιώτες, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της δημόσιας και δωρεάν απεξάρτησης και την εργασιακή ανασφάλεια. Απορρέει από το «Στρατηγικό Σχέδιο Δράσης της ΕΕ για τα ναρκωτικά 2021-2025» και τις γενικότερες πολιτικές της για τις εξαρτήσεις, που προκρίνουν τη «μείωση βλάβης» και τη λεγόμενη «λειτουργικότητα» στο όνομα της αντιεπιστημονικής ιατρικοποίησης της εξάρτησης, με τις οποίες ευθυγραμμίστηκαν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, οδηγώντας στο κλείσιμο ή την υποβάθμιση στεγνά θεραπευτικά προγράμματα, δοκιμασμένα και με τεράστια αναμφισβήτητη συνεισφορά στη θεραπεία των εξαρτήσεων.
Στη βάση αυτή προωθείται κι η πολιτική «κόστος-όφελος», που αντιμετωπίζει την πρόληψη και την απεξάρτηση όχι ως κοινωνικό δικαίωμα, αλλά ως «δαπάνη» που πρέπει να περιοριστεί, οδηγώντας στο κλείσιμο τα Κέντρα Πρόληψης και σε διαλυτική κατάσταση τα Θεραπευτικά Προγράμματα. Και φυσικά διαμορφώνει τον κατάλληλο κενό χώρο για να «τρέξει» η επιχειρηματική δραστηριότητα, να προωθηθεί η κερδοφορία των ομιλών και να αποδοθεί στην ατομική ευθύνη ένα κοινωνικό φαινόμενο, οδηγώντας σε δυσβάσταχτη επιβάρυνση την εργατική λαϊκή οικογένεια.
Με βάση τα παραπάνω, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ υπέβαλε τα εξής ερωτήματα:
«Πώς τοποθετείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
- Στα δίκαια και κατεπείγοντα αιτήματα των Συμβασιούχων για άμεση ανανέωση και παράταση όλων των συμβάσεων, τη μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου, αλλά και για επιπλέον προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να αντιμετωπιστεί η δραματική υποστελέχωση σε αντίθεση με τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις για «δημοσιονομική πειθαρχία» και την «ευελιξία της αγοράς εργασίας» που συμβάλλει στη διατήρηση και διεύρυνση της επισφαλούς απασχόλησης;
- Στην επικίνδυνη εξέλιξη για εκατοντάδες εξυπηρετούμενους και τις οικογένειές τους που θα βρεθούν χωρίς θεραπεία, καθώς ολόκληρες μονάδες κινδυνεύουν σε λίγους μήνες να μείνουν στον αέρα, αφού στελεχώνονται αποκλειστικά από συμβασιούχους;
- Στο γεγονός ότι οι επιζήμιες κατευθύνσεις της ΕΕ απελευθέρωσης κι εμπορευματοποίησης της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής φροντίδας, της ατομικής ευθύνης και του κόστους οφέλους ιδιαίτερα στον ευαίσθητο τομέα της απεξάρτησης λειτουργούν διαλυτικά για υπηρεσίες και προγράμματα με τεράστια επιστημονική επάρκεια και προσφορά στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων εδώ και δεκαετίες;»