Ο "εκσυγχρονισμός" της εργατικής νομοθεσίας, στην οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η 10ωρη δουλειά, οι απλήρωτες υπερωρίες, ο μισθός των 200 ευρώ, ο «γολγοθάς» της τηλεργασίας, η συστηματική υπονόμευση των συλλογικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Είναι, δηλαδή, η ανατροπή των κατακτήσεων δεκαετιών γιατί αυτό επιβάλλουν οι σύγχρονοι όροι της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή, με το πρόσχημα της επιτάχυνσης στην απονομή των συντάξεων, προωθούνται περαιτέρω οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Κρίσιμο ζήτημα, όμως, για χιλιάδες συνταξιούχους δεν είναι μόνο πότε θα πάρουν τις συντάξεις τους, αλλά και το αν αυτές οι συντάξεις θα αρκούν για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Η “ανταποδοτική ασφάλιση” σηματοδοτεί τον ενταφιασμό της κοινωνικής ασφάλισης, την μείωση των συντάξεων και το τζογάρισμα των κόπων των εργαζομένων, με τραγικές συνέπειες τόσο για τους σημερινούς συνταξιούχους, όσο κυρίως για τους νέους εργαζόμενους. Εκεί οδηγούσαν άλλωστε οι διαδοχικοί νόμοι Κατρούγκαλου-Βρούτση, που είναι γραμμένοι από το “ίδιο χέρι”, από την μεγάλη εργοδοσία, τα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης και την ΕΕ.
Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι επιστρατεύοντας την συκοφαντία, την καταστολή και τον περιορισμό των διαδηλώσεων θα περάσει “άβρεχτη” αυτά τα τερατουργήματα θα διαψευστεί. Το λόγο τον έχουν οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα τους, ο λαός.