Κυρίες και κύριοι,

Η εμπορία ανθρώπων, το trafficking, όπως είναι γνωστό ευρύτερα, είναι χυδαία μορφή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Περιλαμβάνει και τη σεξουαλική εκμετάλλευση, αλλά και την εργασιακή εκμετάλλευση, την εμπορία οργάνων, φτάνει μέχρι τον εξαναγκασμό παιδιών σε εγκληματικές δραστηριότητες. Αποτελεί στις μέρες μας το τρίτο μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα μετά από την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και το λαθρεμπόριο όπλων.

Και στην Ελλάδα, η κύρια μορφή εκμετάλλευσης είναι η σεξουαλική, με το 80% των θυμάτων να είναι γυναίκες. Ενώ το 1/3 των θυμάτων trafficking είναι παιδιά.

Οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, που δεν αποδίδονται μόνο από τους αριθμούς και τα στατιστικά, απαιτούν σήμερα γενναία κρατική χρηματοδότηση σε υποδομές και υπηρεσίες, για την πρόληψη, την καταπολέμηση, αλλά και την ουσιαστική στήριξη των θυμάτων trafficking.

Όμως, όπως αναδείχθηκε δυστυχώς, και από τους αρμόδιους φορείς στις αντίστοιχες επιτροπές της Βουλής, η όποια χρηματοδότηση κυρίως κατευθύνεται σε ένα πολυδαίδαλο και αποσπασματικό δίκτυο ΜΚΟ. Αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον εντοπισμό, στη στήριξη των θυμάτων, ακόμα μέχρι και στην εκπαίδευση των επαγγελματιών Υγείας, εκπαίδευσης, του δικαστικού σώματος, των σωμάτων ασφαλείας. Έτσι, όμως, υποκαθίσταται η κρατική ευθύνη, αφήνοντας υποστελεχωμένες τις ελάχιστες κρατικές υποδομές και υπηρεσίες για την ολόπλευρη στήριξη των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων. Το αποτέλεσμα είναι να δυσκολεύεται ο συντονισμός του έργου των αρμόδιων επιστημονικών, κρατικών φορέων, ακόμα και στην ενιαία επιστημονική αντιμετώπιση του ζητήματος.

Πώς θα στηριχθεί μια γυναίκα - θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, όταν υπάρχουν μόλις 20 ξενώνες σε όλη την Ελλάδα για το σύνολο των κακοποιημένων γυναικών; Το γεγονός ότι εξασφαλίστηκε η συνέχεια του ευρωπαϊκού προγράμματος χρηματοδότησης των υπηρεσιών για την προστασία των θυμάτων βίας μέχρι το 2023, σημαίνει ότι πήρε μόνο μια παράταση η ημερομηνία λήξης τους.

Πώς θα αναπτυχθεί η σχέση εμπιστοσύνης του θύματος με τους ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, άλλους επαγγελματίες, όταν δεν υπάρχει σταθερό, μόνιμο προσωπικό στις αντίστοιχες κρατικές δομές, παρά μόνο συμβασιούχοι;

Την ίδια στιγμή, οι τεράστιες κρατικές ελλείψεις στις δομές παιδικής προστασίας, όσο και στις κοινωνικές υπηρεσίες, δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες συνολικά των απροστάτευτων παιδιών.

Όλα αυτά εκφράζονται με τραγικό τρόπο στις περιπτώσεις των γυναικών και των παιδιών προσφύγων, που ζουν στα διάφορα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης και είναι πιο ευάλωτοι στα κυκλώματα trafficking.

Ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους αντιμετωπίζουν τα 5028 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά στη χώρα μας. Τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, κορίτσια και αγόρια, που κινδυνεύουν να πέσουν στα δίχτυα των κυκλωμάτων, έρχονται από χώρες που αιματοκυλίστηκαν από διάφορες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους και των «συμμάχων» της Ελλάδας.

Η σημερινή συζήτηση, λοιπόν, στη Βουλή για την εμπορία ανθρώπων, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για τις επιλογές των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, οι οποίες ενέπλεξαν και εμπλέκουν το λαό μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.

Κυρίες και κύριοι,

Κατά την άποψή μας, το βασικό ζήτημα είναι, να εξασφαλιστούν εκείνοι οι οικονομικοί, κοινωνικοί παράγοντες, ώστε τα θύματα του trafficking να έχουν τη δυνατότητα να αντισταθούν και να αποκρούσουν τη βία κάθε μορφής.

Δηλαδή, να εξασφαλιστεί το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, την Παιδεία και άλλα.

Ως προς το θέμα της πρόληψης, της βοήθειας και υποστήριξης των θυμάτων trafficking, διεκδικούμε να δημιουργηθούν κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές, όπως ξενώνες, συμβουλευτικά κέντρα, στελεχωμένες με ειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ.

Να διευρυνθεί το δίκτυο των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες, και στην Περιφέρεια.

Να οργανωθούν ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς, κρατικούς φορείς.

Όλα αυτά απαιτούν γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η εμπορία ανθρώπων, δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την αναγκαία ενημέρωση και αποφασιστική καταδίκη των περιστατικών που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών θυμάτων.

Οι μορφές του φυσικού καταναγκασμού που αντιμετωπίζουν τα θύματα του trafficking από τα εγκληματικά κυκλώματα, όπως οι απειλές, ακόμα και προς την ίδια την οικογένεια, οι εκβιασμοί για χρέη, δεν γίνονται σε κοινωνικό κενό.

Το trafficking εκδηλώνεται στο έδαφος του οικονομικού, κοινωνικού καταναγκασμού, που στηρίζεται στο σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Για την αντιμετώπισή του, χρειάζεται να ξεριζωθεί το αγκάθι της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ματώνει τις πραγματικές, σύγχρονες δυνατότητες να ζήσουμε όλοι και όλες, όπως αξίζει στον 21ο αιώνα.