Άρθρο του Γ. Τασιούλα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και προέδρου της Ομοσπονδίας Οικοδόμων. Δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη 29/2/2020
Η ιστορία της ταξικής πάλης είναι γεμάτη με αναμετρήσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις και τους μηχανισμούς του κεφαλαίου.
Οι ιστορικοί του μέλλοντος, οι επόμενες γενιές θα έχουν πολλά να γράψουν και να πουν για τους αγώνες που δίνουμε όλοι εμείς.
Οι ταξικές μάχες που οργανώνουν τα Συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι η μεγάλη συμβολή, όπλο στον ανειρήνευτο πόλεμο με το κεφάλαιο, τους μηχανισμούς, τις δυνάμεις που το υποστηρίζουν.
Οσο και αν προσπαθούν οι αντίπαλοί μας, όσο και αν σχεδιάζουν να ξεμπερδέψουν με εμάς, δεν πρόκειται να τα καταφέρουν.
Μάχη που φανερώνει τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους
Η αναμέτρηση που δίνουμε, οι μάχες που οργανώνουμε φανερώνουν τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Από τη μια μεριά είναι ο δικός μας κόσμος.
Ο κόσμος των ανθρώπων της δουλειάς, της ανιδιοτελούς προσφοράς, χωρίς ανταλλάγματα και προνόμια, για το δίκιο των πολλών. Χωρίς να υπολογίζουμε προσωπικό κόστος, χωρίς να λιγοψυχάμε απέναντι σε δυσκολίες. Χωρίς να συμβιβαζόμαστε με τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, αλλά να προσπαθούμε ακούραστα να τον ανατρέψουμε. Χωρίς να φοβόμαστε την καταστολή και όλους τους μηχανισμούς του κεφαλαίου που λυσσαλέα στέκονται απέναντί μας για να μας τρομοκρατήσουν, όπως έγινε πριν από λίγες μέρες στο «συνέδριο» - παρωδία που οργάνωσε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Εχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της οργανωμένης πάλης και με αυτήν αντιμετωπίζουμε όλους τους σχεδιασμούς της μεγαλοεργοδοσίας, των κυβερνήσεων και των μηχανισμών της. Με την καθημερινή μας δράση, τη ζωντανή παρέμβασή μας μέσα στους χώρους δουλειάς, εκεί που η εργατική τάξη βιώνει την εκμετάλλευση, που τσακίζονται η ζωή και τα όνειρά της, δίνουμε το «παρών» για να οργανωθούν αγώνες με επίκεντρο τις ανάγκες των εργαζομένων.
Ποτίζουμε στην πράξη, όχι μόνο στα λόγια, το δέντρο της ταξικής πάλης, της ανασύνταξης του κινήματος, της ενίσχυσης της προοπτικής και διεξόδου της τάξης μας για να φέρει καρπούς και αποτελέσματα, μικρές και μεγαλύτερες νίκες, μέχρι και την πιο μεγάλη νίκη, να απαλλαγεί η τάξη μας από τους εκμεταλλευτές και τα τσιράκια τους.
Η δικιά μας σκούφια κρατάει από τις πιο λαμπρές σελίδες των αγώνων της Ιστορίας και των πρωτοπόρων αγωνιστών.
Απέναντί μας υπάρχει ένας άλλος κόσμος, που μας πολεμάει με λύσσα.
Ο κόσμος του κεφαλαίου με τα κόμματά του, τους μηχανισμούς και τις δυνάμεις του. Που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να θωρακίσει τη βαρβαρότητά του.
Είναι ο κόσμος που βάζει μπροστά το «εγώ» από το «εμείς». Το ατομικό βόλεμα ενάντια στους πολλούς, στο κοινωνικό συμφέρον και την πρόοδο.
Είναι αυτοί που έφεραν τα ΜΑΤ προχτές στο «συνέδριο» της ΓΣΕΕ για να εξασφαλίσουν ότι τα «δικά τους παιδιά» θα παραμείνουν στις θεσούλες τους για να στηρίζουν τη γραμμή της εξουσίας τους. Είναι οι άνθρωποί τους μέσα στα συνδικάτα που έφτασαν στο σημείο να δώσουν λίστες με κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές συνδικαλιστές στην αστυνομία για να μπλοκάρουν την είσοδό τους στο χώρο του «συνεδρίου».
Αυτοί που σχεδίαζαν να πετάξουν έξω από τη ΓΣΕΕ τους ενοχλητικούς ΠΑΜίτες, κομμουνιστές, ταξικούς συνδικαλιστές που τους κάνουν τη ζωή δύσκολη. Που ονειρεύονται ελεύθερο το πεδίο για να κάνουν τις βρωμιές τους, να μην παίρνει χαμπάρι κανένας το ρόλο τους δίπλα στον ΣΕΒ και τις κυβερνήσεις. Για να μπορούν να χειραγωγούν τους εργαζόμενους στα θέλω και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Οσο και αν το προσπάθησαν δεν τα κατάφεραν. Ολες οι μεθοδεύσεις, οι απειλές, οι τραμπουκισμοί έπεσαν στο κενό.
Η αναμέτρηση με τον εργατοπατερισμό είναι αγώνας που συνδέεται με το αύριο
Η εικόνα της αναμέτρησης στο Καβούρι, στο «συνέδριο» - παρωδία της ΓΣΕΕ είναι αποκαλυπτική. Επιστράτευσαν «θεούς και δαίμονες», κατασταλτικούς μηχανισμούς, ασφαλίτες και «μπράβους» που τους βάφτισαν «παρατηρητές» του «συνεδρίου», για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το ταξικό κίνημα. Δεν βρήκαν όμως ούτε έναν απλό εργάτη, ένα σωματείο να διαδηλώσει υπέρ τους, να τους υπερασπιστεί.
Απέναντί τους διαδήλωναν εκατοντάδες συνδικάτα, χιλιάδες εργάτες, που παράτησαν υποχρεώσεις, που έκαναν απεργία έχοντας να αντιμετωπίσουν την εργοδοσία που τους έλεγε «μην απεργείτε, δεν έχει νόημα, η μάχη γίνεται για τα κουκιά και τις καρέκλες».
Πρέπει να ψάξουμε πολύ στην ιστορία του εργατικού κινήματος για να βρούμε Συνέδριο της ΓΣΕΕ ενάντια στο οποίο οι εργάτες να απεργούν και να διαδηλώνουν για να φύγουν οι εργοδότες και η κυβερνητική παρέμβαση από τα συνδικάτα.
Είναι πολύ βολικό για τους μεγαλοεργοδότες και για τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να παρουσιάζεται αυτός ο αγώνας ως αγώνας για τις «καρέκλες και τα κουκιά».
Η αναμέτρηση των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ με τους ανθρώπους της εργοδοσίας μέσα στα συνδικάτα είναι αγώνας που συνδέεται με το αύριο.
Είναι μάχη για να βρεθεί η εργατική τάξη με το κίνημά της σε καλύτερες θέσεις και όρους, στον πόλεμο με τη μεγαλοεργοδοσία και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
Στη γραμμή και την τακτική του ταξικού κινήματος βαραίνει το κριτήριο της υπεράσπισης και προώθησης των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Το κριτήριο της ενίσχυσης του μετώπου συσπείρωσης Σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων με γραμμή πάλης ενάντια στους καπιταλιστές, με νέες δυνάμεις, νέες οργανώσεις.
Αυτή η γραμμή και τακτική κατάφερε να γίνουν πανεργατικές πανελλαδικές απεργίες, κόντρα στις κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, στις ενώσεις εργοδοτών και την ηγεσία της ΓΣΕΕ, που ήθελε να επιβάλει σιγή νεκροταφείου. Η ενορχηστρωμένη επίθεση αυτήν τη δυνατότητα θέλει να αφαιρέσει, αποκόβοντας τις ταξικές δυνάμεις με τη στήριξη της κρατικής καταστολής.
Εμείς δεν υπολογίζουμε κουκιά και καρέκλες. Δεν είμαστε βολεμένοι.
Είναι εξίσου σημαντικό ότι κάτω από το βάρος της δικής μας πίεσης, της επίδρασης που έχει η γραμμή μας σε εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα, αναγκάζονται δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα που δεν συμφωνούν μαζί μας σε ελιγμούς. Ο προβληματισμός μέσα στα πρωτοβάθμια συνδικάτα που δεν συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δυναμώνει. Πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα για το ρόλο της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ.
Είναι μεγάλη υπόθεση ότι ανοίγονται νέες δυνατότητες για συσπείρωση δυνάμεων στη γραμμή και την τακτική που προωθεί το ΠΑΜΕ. Οτι περισσότεροι εργαζόμενοι νιώθουν αηδία για τον αντικομμουνισμό που ξεδιπλώνουν οι άνθρωποι της εργοδοσίας μέσα στα συνδικάτα. Οτι περισσότεροι αντιλαμβάνονται πως η επόμενη μέρα θα βρει τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με μεγαλύτερες δυσκολίες, με το κεφάλαιο, με τις δυνάμεις του, ακόμη πιο επιθετικό.
Δυναμώνουμε την πάλη απέναντι στο κεφάλαιο και όλες τις δυνάμεις του
Οι εικόνες με την απόβαση των ΜΑΤ στη Μυτιλήνη, στη Σάμο και τη Χίο, το σιδερόφραχτο ξενοδοχείο στο Καβούρι, η εικόνα του αστυνομικού που βγάζει όπλο και σημαδεύει απέναντι σε φοιτητές δεν πρέπει να προσπεραστούν ούτε είναι τυχαία περιστατικά.
Θα πολλαπλασιάζονται όσο το κεφάλαιο απαιτεί πάση θυσία να υλοποιηθεί όλη η γραμμή του.
Εδώ βρίσκεται η ουσία, που κρύβεται από τα ΜΜΕ, παραποιείται και αλλοιώνεται από τα παπαγαλάκια του συστήματος για να χειραγωγηθούν οι εργαζόμενοι, να ταυτιστεί η καταστολή μόνο με μια κακή κυβέρνηση έναντι της προηγούμενης ή της επόμενης και να κρυφτεί ο πραγματικός ένοχος: Η εξουσία του κεφαλαίου.
Θυμίζουμε ότι δεν πάει πολύς καιρός που ασφαλίτης έβγαλε όπλο σε οικοδόμους που απεργούσαν απέναντι στο νόμο Κατρούγκαλου, δεν πάει καιρός που συνδικάτα και εργαζόμενοι έτρωγαν στην πλάτη τους το ραβδί της «αριστερής» καταστολής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Η ουσία είναι ότι το κεφάλαιο, με όλες τις κυβερνήσεις του, με το μαστίγιο και το καρότο, προσπαθεί να επιβάλει τη γραμμή του και τον χωροφύλακα στους αγώνες και τη συνδικαλιστική δράση. «Νόμος και τάξη» για τα συμφέροντα των λίγων. Στο στόχαστρο και τη λαιμητόμο τα συμφέροντα και οι ανάγκες των πολλών.
Η επίθεση θα συνεχιστεί. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τις δυνάμεις του τώρα πρέπει να δυναμώσει. Οι σχεδιασμοί είναι πολλοί και θα ξεδιπλωθούν με γοργό ρυθμό.
Εμείς μια υπόσχεση μπορούμε να δώσουμε: Θα συνεχίσουμε τον αγώνα, το ΠΑΜΕ θα δυναμώνει!
Τίποτα από όσα έγιναν, όσα γίνονται, όσα σχεδιάζονται δεν θα μείνει αναπάντητο. Ολα θα απαντηθούν στην πράξη με τους αγώνες μας.
Εδώ θα είμαστε για να κάνουμε τον τελικό λογαριασμό!