Η Φυσική Αγωγή στην Εκπαίδευση

Το Τµήµα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισµού της ΚΕ του ΚΚΕ παρουσιάζει στο κείµενο αυτό την πρόταση του ΚΚΕ για τη θέση, το ρόλο και τη σηµασία της οργανωµένης Φυσικής Αγωγής στο χώρο της Eκπαίδευσης χωρίς να παραγνωρίζει ότι η σωµατική δραστηριότητα αποτελεί ανάγκη για όλες τις ηλικίες.

Είναι πρόταση που δίνει σε γενικές γραµµές απάντηση στο πώς εντάσσεται η ΦΑ (Φυσική Αγωγή) στο εκπαιδευτικό σύστηµα για τις σχολικές ηλικίες σε συνθήκες εργατικής - λαϊκής εξουσίας και οικοδόµησης του σοσιαλισµού, όπου βασικό κίνητρο για την οργάνωση της κοινωνίας είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων και ολοένα διευρυνόµενων κοινωνικών αναγκών, µεταξύ των οποίων είναι και η ανάγκη για σωµατική άσκηση και δραστηριότητα. Είναι όµως και πρόταση πάλης για το σήµερα, που ως Κόµµα επιδιώκουµε να µπολιάσει τους αγώνες, τις διεκδικήσεις του λαϊκού κινήµατος, γιατί πηγάζει από τις δυνατότητες της εποχής, αποτελεί δηλαδή σύγχρονη λαϊκή ανάγκη.

Θέλουµε να αποτελέσει τη βάση για µια πλατιά συζήτηση µέσα στο λαό και στη νεολαία. Να γίνει επίσης κριτήριο σύγκρουσης και εναντίωσης σε νέες αντιδραστικές αλλαγές στο χώρο του Aθλητισµού αλλά και διαµόρφωσης άµεσων και ζωτικών αιτηµάτων ανακούφισης και διεξόδου στον τοµέα της Φυσικής Αγωγής.

Η συνεχής σωµατική κίνηση είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής του ανθρώπου αφού συνδέεται µε την αναπαραγωγή των φυσικών του δυνάµεων, την υγεία του, την ικανοποίηση των αναγκών του. Η Φυσική Αγωγή αφορά τη διαµόρφωση όρων και προϋποθέσεων ώστε οργανώνοντας µε συστηµατικό τρόπο την ενασχόληση µε τη σωµατική κίνηση να εξασφαλίζεται ποιότητα ζωής για τον άνθρωπο. Η διαµόρφωση αυτών των όρων συντελείται και µέσα από την εκπαίδευση, το µέρος δηλαδή εκείνο του εποικοδοµήµατος που συµβάλλει στην πνευµατική, σωµατική, κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου, ως αυριανού εργαζόµενου. Η Φυσική Αγωγή είναι παιδαγωγική διαδικασία που πρέπει να αποσκοπεί στη βελτίωση της υγείας, στην αρµονική ανάπτυξη των φυσιολογικών συστηµάτων του ανθρώπινου οργανισµού και των φυσικών ιδιοτήτων του. Συµβάλλει στην ανάπτυξη της ευκινησίας, της επιδεξιότητας, της σωµατικής δύναµης. Απ’ αυτή την οργανωµένη παρέµβαση και την µαζική ενασχόληση της νεολαίας, προκύπτουν πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία και τα µέλη της, που αφορούν την πρακτική καθηµερινότητα, την ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας, την παραγωγική δραστηριότητα (κινήσεις που έχουν να κάνουν µε τον χειρισµό εργαλείων, µεταφορά βαρών, κινήσεις δεξιοτεχνίας κ.ά), καθώς και την ενίσχυση της συλλογικότητας, συνεργασίας, αλληλεγγύης και άµιλλας ανάµεσα στους αυριανούς εργαζόµενους.

Ως οργανικό µέρος της γενικής αγωγής, των συνολικότερων στόχων του εκπαιδευτικού συστήµατος, εξαρτάται από το χαρακτήρα της εξουσίας που υπηρετεί.

Η αναγκαιότητα της οργανωµένης Φυσικής Αγωγής στην Εκπαίδευση αφορά πιο συγκεκριµένα την διαρκή χρήση σωµατικών δραστηριοτήτων προς όφελος της φυσικής κατάστασης των νέων ατόµων, προκειµένου να αποκτήσουν ενεργητική στάση απέναντι στη διά βίου άσκηση για την υγεία τους. Με την προσπάθεια της φυσικής ανάπτυξης του ατόµου επιδιώκεται η διεύρυνση σ’ αυτή τη βάση των φυσικών λειτουργιών του οργανισµού και η αύξηση της αντοχής του. Η καλή σωµατική κατάσταση είναι παράγοντας πρόληψης από τις ασθένειες. Οι κινητικές γνώσεις, οι κινητικές δεξιότητες και γενικά τα διάφορα αθλήµατα και αγωνίσµατα είναι µέσα φυσικής αγωγής. Ο νέος και η νέα που αποκτά ενεργητική στάση απέναντι στην άσκηση για την υγεία και ταυτόχρονα µαθαίνει να γυµνάζεται σωστά, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσει να γυµνάζεται και µετά το σχολείο. Βέβαια, αυτό εξαρτάται από τις κοινωνικές συνθήκες, πρώτα απ’ όλα από το εύρος του µη εργάσιµου χρόνου, την ύπαρξη κοινωνικών υποδοµών.

Ο σκοπός της Φυσικής Αγωγής θα εκπληρώνεται όταν όλος ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία θα ασκείται συστηµατικά σε όλη του τη ζωή. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι στο επίκεντρο της κοινωνίας να βρίσκεται η ικανοποίηση συνολικά των λαϊκών αναγκών. Η σηµερινή χρήση των σύγχρονων µέσων, η τεχνολογική ανάπτυξη και ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόµενοι δίνουν τη δυνατότητα να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος (µη εργάσιµος) και να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους. Για αυτό, η ικανοποίηση του καθολικού δικαιώµατος για Φυσική Αγωγή και Αθλητισµό περνάει µέσα από την ανατροπή της εξουσίας των µονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας που θα οργανώσει όλες τις βασικές οικονοµικές και κοινωνικές δραστηριότητες µε στόχο την ικανοποίηση των διευρυνόµενων κοινωνικών αναγκών. Με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασµό, εργατικό – λαϊκό έλεγχο, συνειδητά και σχεδιασµένα ένα κοµµάτι του πλούτου που θα παράγεται θα δαπανάται γι’ αυτό το σκοπό. Θα επιστρέφει δηλαδή στο λαό µε οργανωµένο και προγραµµατισµένο τρόπο, µέσα από δωρεάν δοµές.

Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισµός, ως κοινωνική δραστηριότητα, επηρεάζεται αντικειµενικά από τις συνθήκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης, παρατηρείται ακόµη µεγαλύτερη όξυνση των αντιφάσεων και των αδιεξόδων που δηµιουργούνται στην κοινωνία. Στις µέρες µας, οι δυνατότητες των νέων τεχνικών µέσων υποτάσσονται στο κίνητρο της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Το κράτος ανατρέπει κατακτήσεις προηγούµενων δεκαετιών που επιτεύχθηκαν σε διαφορετικές συνθήκες, υπό την πίεση ισχυρών εργατικών κινηµάτων και της ανάγκης ιδεολογικής και πολιτικής αντιµετώπισης των κατακτήσεων που είχαν οι λαοί στις σοσιαλιστικές χώρες. Έτσι τα καπιταλιστικά κράτη σήµερα, θεσµοθετούν αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και αναπροσαρµογές, µετά από κοινά συµφωνηµένες πολιτικές στους ιµπεριαλιστικούς οργανισµούς.

Και στον τοµέα της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισµού εκδηλώνεται η αντιφατικότητα της αστικής ανάπτυξης που από τη µια έχει ως µοναδικό κριτήριο την κερδοφορία και δροµολογεί αντιδραστικές ρυθµίσεις, ενώ από την άλλη χρειάζεται και ένα ορισµένο επίπεδο σωµατικής υγείας, αναπαραγωγής της εργατικής δύναµης το οποίο ποτέ δεν συµβαδίζει µε τις σύγχρονές υλικές συνθήκες και δυνατότητες.

Χαρακτηριστικά, σε κείµενο (Αύγουστος 2013) προς το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει αναφορά στην έλλειψη σωµατικής άσκησης στις χώρες της E.E. (Ευρωπαϊκής Ένωσης) και «κρούει τον κώδωνα του κινδύνου» για τις συνέπειες που θα έχει στην υγεία των ευρωπαϊκών κοινωνιών παίρνοντας υπόψη την άνοδο στα στοιχεία που αφορούν την πρόωρη θνησιµότητα, τα επίπεδα υπερβολικού βάρους και παχυσαρκίας, τον καρκίνο του µαστού και του παχέος εντέρου, το διαβήτη, την ισχαιµική καρδιοπάθεια σε όλη την περιφέρεια της Ευρώπης. Σύµφωνα µε τελευταία έρευνα της ΕΕ µέσω του Ευρωβαρόµετρου που δηµοσιεύτηκε πρόσφατα, το 69% των Ελλήνων και το 59% των υπόλοιπων Ευρωπαίων δηλώνουν ότι επιδίδονται ποτέ ή σπάνια σε κάποιο είδος σωµατικής άσκησης ή άθλησης. Παράλληλα, τα αποτελέσµατα κοινοτικής δηµοσκόπησης, που πραγµατοποιήθηκε από το Ευρωβαρόµετρο, αναφέρουν ότι µόνο το 7% των Ελλήνων (8% στην ΕΕ) γυµνάζεται τακτικά, δηλαδή 5 φορές την εβδοµάδα και το 24% (33% στην ΕΕ) από 1-4 φορές την εβδοµάδα. Από 1-3 φορές την εβδοµάδα γυµνάζεται το 10% των Ελλήνων (17% στην ΕΕ) και το 59% (42% στην ΕΕ) δεν γυµνάζεται ποτέ.

Στην αιτιολογική έκθεση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει ότι µόνο το 2009 η έλλειψη σωµατικής άσκησης ευθύνεται για ένα εκατοµµύριο θανάτους µε βάση επίσηµες έρευνες στις χώρες της Ε.Ε. Σύµφωνα µε τα στοιχεία που επικαλείται η παραπάνω έκθεση τα προβλήµατα υγείας που προκαλούνται από την έλλειψη σωµατικής άσκησης συνεπάγονται σηµαντικό άµεσο και έµµεσο οικονοµικό κόστος, λόγω ασθενειών και νοσηρότητας, αναρρωτικών αδειών και πρόωρων θανάτων, ιδίως αν ληφθεί υπόψη και η ταχεία γήρανση των κοινωνιών της ΕΕ. Μελέτες έχουν επιχειρήσει να αποτιµήσουν το κόστος αυτό σε χρήµα. Για παράδειγµα από µια µελέτη που πραγµατοποιήθηκε στην Μ. Βρετανία διαπιστώθηκε ότι το κόστος για την κυβέρνηση ξεπερνούσε τα 3 δισ. ευρώ ετησίως.

Αυτό είναι λοιπόν το πρόβληµα. Η έλλειψη σωµατικής κατάστασης αντιµετωπίζεται ως βάρος στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και γι’ αυτό θεωρείται ότι κοστίζει.

H Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε κείµενά της κάνει λόγο για ένα καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης των εργαζοµένων, που θα βελτιώνει την απόδοση, την αντοχή τους στις απαιτήσεις του κεφαλαίου (εντατικοποίηση) και ταυτόχρονα δεν θα επιβαρύνει την οικονοµία! «Η έλλειψη σωµατικής άσκησης λόγω πίεσης του ελεύθερου χρόνου πολλαπλασιάζει τις περιπτώσεις υπερβολικού βάρους, παχυσαρκίας και ορισµένων χρόνιων παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήµατα και ο διαβήτης, που επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής, θέτουν τη ζωή των ατόµων σε κίνδυνο και επιβαρύνουν τον προϋπολογισµό της υγείας και την οικονοµία» (Λευκή Βίβλος για τον Αθλητισµό). Διέξοδος για τους καπιταλιστές είναι η αντιµετώπιση της άσκησης ως ατοµικής ευθύνης, γιατί στον καπιταλισµό το δικαίωµα για σωµατική άσκηση µετατρέπεται σε εµπόρευµα. Ταυτόχρονα µειώνεται και ο ελεύθερος χρόνος, η δυνατότητα χρονοπρογραµµατισµού λόγω της «ευελιξίας» στην εργασία. Οι νέες δυνατότητες που προσφέρει η ανάπτυξη των µέσων παραγωγής και της παραγωγικότητας της εργασίας αντιµετωπίζονται όχι µε γενική µείωση του εργάσιµου χρόνου, αλλά µε προσαρµογές ωφέλιµες στην καπιταλιστική κερδοφορία, το κίνητρο της οποίας καθορίζει τα πάντα, την Εκπαίδευση, τη Φυσική Αγωγή, την πρόληψη – αποκατάσταση της υγείας κλπ.

Στον τουρισµό για παράδειγµα ο Αθλητισµός αξιοποιείται ως εργαλείο προσέλκυσης τουριστών, αθλητικών οµάδων, διεθνών κ.λπ., δηλαδή, ο «αθλοτουρισµός» όπως συνηθίζεται να αναφέρεται. Ο αθλητισµός δηλαδή σε ρόλο atraction για τους τουρίστες, µε διοργάνωση δραστηριοτήτων, τουρνουά µε µεγάλα ονόµατα κ.ά. ως µέρος στα πακέτα προσφοράς µε ταυτόχρονη προσέλκυση εταιρειών. Το ενδιαφέρον στρέφεται στην πραγµατοποίηση µεγάλων γεγονότων π.χ. κλασικός µαραθώνιος, που αξιοποιούνται σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Στη χώρα µας η συζήτηση σχετικά µε τον προσανατολισµό και το περιεχόµενο των προγραµµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλει να εφαρµόσει η κυβέρνηση στα σχολεία επιδρώντας στην έλλειψη σωµατικής άσκησης, δείχνει από τη µια πλευρά την ανησυχία που επικρατεί στους κόλπους της για τις συνέπειες του αστικού τρόπου ζωής, ενώ από την άλλη κρύβει και την αδυναµία του καπιταλιστικού συστήµατος να αντιµετωπίσει τα αδιέξοδά του, αφού πέφτει πάνω σε αντιφάσεις.

Η παχυσαρκία των παιδιών αυξήθηκε από 7,2% και 8,1% αντιστοίχως για τα κορίτσια και τα αγόρια το 1997 σε 11,2% και 12,2% το 2007. Στον ίδιο ανησυχητικό αριθµό παρατηρείται αύξηση των υπέρβαρων παιδιών από το 19,5% στο 26,5% για την ίδια περίοδο (Tambalis κ.ά. 2010).

Το ποσοστό των παχύσαρκων παιδιών στο λεκανοπέδιο της Αττικής φθάνει στο 10%, µε διακύµανση από 2,6% έως και 23,8% ανάλογα µε τις περιοχές κατοικίας, µε τις περιοχές της Δ. Αττικής να διαθέτουν τα µεγαλύτερα ποσοστά κι αυτό να σχετίζεται µε τη διατροφή και την έλλειψη φυσικής δραστηριότητας (Chalkias, κ.ά. 2013).

Το ποσοστό τόσο των υπέρβαρων όσο και των παχύσαρκων παιδιών αυξήθηκε κατά 20% τα τελευταία 10 έτη.

Υπέρβαρα ή παχύσαρκα είναι τουλάχιστον τρία στα δέκα παιδιά (το στοιχείο αυτό έχει ανέβει απότοµα την περίοδο της κρίσης)

▶ Η αερόβια αντοχή (φυσική κατάσταση) µειώθηκε πάνω από 5% την τελευταία 10ετία γεγονός που αυξάνει κατά 150% τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων.

▶ Η φυσική και κινητική δραστηριότητα των παιδιών σχολικής ηλικίας µειώνεται σηµαντικά και φθάνει στα 90 λεπτά της ώρας την ηµέρα (Tambalis κ.ά. 2013).

▶ Οι φυσικές ικανότητες παιδιών σχολικής ηλικίας και γενικώς η ευρωστία των παιδιών βρίσκεται σε ανησυχητικά χαµηλό επίπεδο, µε το ποσοστό ικανοποίησης να κυµαίνεται µόνο στο 3 έως 4% για τις ικανότητες της αντοχής, ισχύος και µυϊκής δύναµης Tambalis κ.ά. 2013).

▶ Τα παιδιά και οι έφηβοι (12 έως 18 ετών) ακολουθούν τη µεσογειακή διατροφή µόνο σε ποσοστό 21% και ασκούνται καθηµερινά σχεδόν το 18%, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό από καµία έως 4-5 φορές την εβδοµάδα (Papadaki κ.ά. 2015).

▶ Η µείωση της κινητικότητας και της φυσικής κατάστασης των παιδιών έχει ως επακόλουθο τον κίνδυνο αύξησης των καρδιαγγειακών παθήσεων.

▶ Στο Λύκειο γενικά η πλειοψηφία των παιδιών δεν ασκείται έξω από το σχολείο ούτε κάνει και καµιά προσπάθεια στο µάθηµα της Φυσικής Αγωγής.

▶ Το µάθηµα της Φυσικής Αγωγής δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο το µεγάλο κενό άσκησης που επιβάλλεται να καλύψουν τα παιδιά του Λυκείου για τη διατήρηση της υγείας τους.

▶ Η Φυσική Αγωγή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη για τα παιδιά µε αναπηρίες και µαθησιακές δυσκολίες και αυτό γιατί η Ειδική Αγωγή είναι υποβαθµισµένη, µε αποτέλεσµα περίπου 150.000 παιδιά τα τελευταία χρόνια να βρίσκονται εκτός Ειδικής Αγωγής γιατί δεν υπάρχουν σχολεία.

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι το µεγαλύτερο µέρος των παιδιών που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες βρίσκονται ή στα σπίτια τους ή εγκαταλελειµµένα σε κάποιες τάξεις των κοινών σχολείων, βιώνοντας τα προσωπικά και κοινωνικά τους αδιέξοδα.

Ο αστικός τρόπος ζωής, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, (έλλειψη ελεύθερου χρόνου, εξαντλητικά ωράρια, ελαστικές σχέσεις εργασίας, εξαφάνιση της σταθερής δουλειάς και ωραρίου, ακρίβεια) δηµιουργεί σοβαρές ασθένειες του σύγχρονου κόσµου (καρδιαγγειακά νοσήµατα, διαβήτης τύπου 2, εγκεφαλικά, µορφές καρκίνου, µυοσκελετικές διαταραχές, ψυχικές παθήσεις), που σε συνδυασµό µε την κακή διατροφή εµφανίζονται πολύ νωρίς και χτυπάνε κυρίως τις παραγωγικές ηλικίες.

Αυτό σηµαίνει πρακτικά πως αν υπολογιστούν οι επιµηκύνσεις των ορίων συνταξιοδότησης, το µεγάλο κόστος για την αποκατάσταση, τότε η νοσοκοµειακή περίθαλψη θα χρειάζεται από νεαρή ηλικία, λόγω πιθανής εµφάνισης αυτών των ασθενειών. Τα αστικά επιτελεία φαίνεται να ανησυχούν από µια τέτοια εξέλιξη, υπολογίζοντας ότι στη σύγχρονη κοινωνία µε την γενικευµένη επένδυση στην εκπαίδευση και στην ειδίκευση του εργατικού δυναµικού, η πρόωρη ασθένειά του γίνεται κοστοβόρα.

Με τις αλλαγές που προωθούνται τα τελευταία χρόνια έχουν µειωθεί ακόµα περισσότερο οι ώρες διδασκαλίας της Φυσικής Αγωγής στο ωρολόγιο πρόγραµµα όλων των εκπαιδευτικών βαθµίδων, καθώς και οι καθηγητές Φυσικής Αγωγής ενώ τα υπεράριθµα τµήµατα θα υποβαθµίσουν περαιτέρω την Φυσική Αγωγή Είναι αξιοσηµείωτο ότι στο ∆ηµοτικό εµφανίζεται τάση για αντικατάσταση του γυµναστή από το δάσκαλο ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις και στα ολοήµερα σχολεία. Οι 3 ώρες την εβδοµάδα που υπήρχαν µέχρι πρόσφατα στο αναλυτικό πρόγραµµα έχουν καταργηθεί προ πολλού. Στην ουσία το µάθηµα της ΦΑ στα σχολεία παίζει το ρόλο της ανάπαυλας του µαθητή από το φόρτο εργασίας .

Μέχρι σήµερα η Φυσική Αγωγή στη χώρα µας είναι προσανατολισµένη στη διδασκαλία διαφόρων κινητικών δεξιοτήτων από τις αθλοπαιδιές, τη γυµναστική, τον κλασικό αθλητισµό και τους παραδοσιακούς χορούς. Η ΦΑ αντιµετωπίζεται στο σχολικό πρόγραµµα ως ένα ακόµα µάθηµα ενώ δεν είναι µόνο αυτό. Είναι µια πολύ σύνθετη και σηµαντική δραστηριότητα, που µε τις κατάλληλες συνθήκες µπορεί να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει δηµιουργικά στο χώρο του σχολείου. ∆εν καλλιεργεί απλά κάποιες σωµατικές ικανότητες, αλλά συµβάλλει, όταν εφαρµόζεται σωστά, στην εξασφάλιση της υγείας, στη βελτίωση της βιολογικής υποδοµής του ανθρώπου. Αντισταθµίζει το τεράστιο «κινητικό έλλειµµα» που συσσωρεύεται στα παιδιά από την παρατεταµένη καθήλωσή τους στα θρανία, µπροστά στον υπολογιστή ή στην τηλεόραση. Πορίσµατα επιστηµονικών µελετών σχετικά µε τη φυσική κατάσταση, την υγεία και ευρωστία του πληθυσµού καταλήγουν σε συµπεράσµατα, όπως:

Όταν το µάθηµα της Φυσικής Αγωγής είναι προσανατολισµένο στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης µε άξονα την επίδραση στην υγεία, εκτός από την άµεση ευεργετική αξία, αυξάνονται οι πιθανότητες να συνειδητοποιήσουν οι µαθητές-τριες την αξία της Φ.Α για τη µετέπειτα ζωή τους και να συµµετέχουν σε αυτό µε µεγαλύτερο ενδιαφέρον και κίνητρο.

H ενασχόληση µε την άθληση στο σχολείο, σε συνδυασµό µε ένα κατάλληλο πρόγραµµα ΦΑ επιδρά ευνοϊκά στον υγιεινό τρόπο ζωής. Σε όσο πιο µικρή ηλικία το παιδί αρχίζει να γυµνάζεται για την υγεία τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να συνεχίσει να γυµνάζεται για την υγεία και κατά την ενηλικίωση.

Αποδεδειγµένα, µέσω συµπερασµάτων πλήθους µελετών, η σωµατική άσκηση προλαµβάνει και θεραπεύει µεν τις ασθένειες, χρειάζονται όµως οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την εφαρµογή της, όπως είναι η πρόσβαση του λαού σε σύγχρονες και οργανωµένες αθλητικές υποδοµές µε την υποστήριξη επιστηµονικού δυναµικού, που στον καπιταλισµό θεωρείται οικονοµικό βάρος, ενώ η ανάγκη της σωµατικής άσκησης έχει γίνει εµπόρευµα. Έτσι, το αποτέλεσµα είναι η πλειοψηφία του λαού και ιδιαίτερα η νεολαία να µην έχει τη δυνατότητα πρόσβασης και ενεργητικής συµµετοχής στην άθληση και στα οφέλη της άσκησης. Οι διάφορες προσπάθειες που ξεκινάνε για να αντιµετωπίσουν υπαρκτά ζητήµατα (συνέπειες) δεν ευδοκιµούν και δεν γενικεύονται, µένουν σε πιλοτικό στάδιο ή σε άλλες περιπτώσεις µετά το ξεκίνηµα τους µετακυλίονται ως οικονοµικές επιβαρύνσεις στις πλάτες των ασκουµένων.

Η ΦΑ είναι ανάγκη να αναδειχθεί ως καθολικό κοινωνικό δικαίωµα, όχι µόνο των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας, των νέων, αλλά όλων των ηλικιακών οµάδων. Η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης δεν είναι ατοµική υπόθεση. Η πρόσβαση των νέων στην άθληση, είναι θέµα όχι τόσο ατοµικών «ευκαιριών», αλλά κυρίως κοινωνικών προϋποθέσεων. Και η πρόοδος του καθένα είναι βέβαια και υποκειµενική προσπάθεια, δεσµεύεται όµως αντικειµενικά από την ταξική του θέση µέσα στο κοινωνικό σύστηµα.

Η επιστηµονικά οργανωµένη ένταξη της Φυσικής Αγωγής στο εκπαιδευτικό σύστηµα γίνεται µε αποκλειστικά δηµόσιες και δωρεάν υπηρεσίες. Καταργείται η καπιταλιστική ιδιοκτησία στον Αθλητισµό και οργανώνεται αποκλειστικά ως κοινωνική υπηρεσία στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασµού της εργατικής εξουσίας.

Οι βασικές εκπαιδευτικές δοµές αφορούν το σύστηµα προσχολικής διαπαιδαγώγησης, το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, τις επαγγελµατικές σχολές, την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση και φυσικά τις δοµές της Ειδικής Αγωγής. Η εκπαίδευση και µετεκπαίδευση των επαγγελµατιών-επιστηµόνων στον τοµέα της ΦΑ πραγµατοποιείται σε ανώτατο πανεπιστηµιακό επίπεδο µέσα από δηµόσιες και δωρεάν σχολές στην αρµοδιότητα του υπουργείου Παιδείας.

Συγκροτείται ενιαίο σύστηµα εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης στο οποίο εντάσσεται οργανικά το σχολείο αλλά και όλες οι δοµές που το εργατικό κράτος οργανώνει για τον ελεύθερο χρόνο των µαθητών, τις εξωσχολικές δραστηριότητές τους.

Σε αυτές τις δοµές η πρόσβαση είναι καθολική, δηµόσια και δωρεάν. Το περιεχόµενοότους αφορά όλες τις πτυχές της ανάπτυξης του νέου ανθρώπου (Αθλητισµός, τέχνες, παιχνίδια, κατασκηνώσεις, επιστήµες, κ.ά.).

Το ενιαίο πρόγραµµα στο σχολείο αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα για πιθανές µονοµέρειες, αποβλέποντας στην αρµονική ανάπτυξη των ικανοτήτων. Έτσι µπορούν και οι κλίσεις να αναπτυχθούν, γιατί κάθε άνθρωπος δεν έχει µόνο µια ικανότητα κι αυτό που ονοµάζουµε «ταλέντο» είναι στην πραγµατικότητα συνδυασµός ικανοτήτων. Έτσι υπηρετείται η ανάγκη αισθητικής, αθλητικής και σωµατικής δραστηριότητας µέσα στο σχολείο ως γενικό µέτρο της ανθρώπινης ανάπτυξης, της ολόπλευρης προσωπικότητας. Τα ταλέντα, οι κλίσεις θα αναπτύσσονται στο βαθµό που ενισχύεται η γενική επαφή µε τον ανθρώπινο πνευµατικό πλούτο.

Το σχολείο της σοσιαλιστικής κοινωνίας πρέπει να επιδιώκει την αρµονική διαµόρφωση του ανθρώπου και γενικότερα να συµβάλλει ώστε η ανθρώπινη προσωπικότητα να βρίσκει την ισορρόπησή της. Τα χαρακτηριστικά αυτής της ισορρόπησης είναι από τη µια η εσωτερική αρµονική ανάπτυξη του ανθρώπινου ψυχισµού και από την άλλη η αρµονική σχέση µε το περιβάλλον. Έτσι, το σχολείο πρέπει να ασκεί όσο µπορεί περισσότερο κι από κοινού τις σωµατικές και ψυχικές λειτουργίες του ανθρώπου. Για να ξυπνήσουµε το πνεύµα, πρέπει οι αισθήσεις να λειτουργούν, το σώµα να είναι γερό.

Και η Φυσική Αγωγή διέπεται από την αρχή της ισότητας όλων, απέναντι στη συµµετοχή στα βασικά υλικά και πνευµατικά αγαθά. Κι αυτό σηµαίνει την υποχρέωση του κράτους να παρέχει δωρεάν εκπαίδευση, εποµένως και την άσκηση σε όλους, µέσα από ίδιες συνθήκες σε δηµόσια σχολεία, όπως επίσης να παίρνει µια σειρά από µέτρα αντισταθµιστικού χαρακτήρα για τις ανισότητες που δηµιουργούν οι διαφορετικές συνθήκες της ζωής που κληρονοµούνται από τον καπιταλισµό. Μόνο έτσι µπορεί ο καθένας να αναπτύξει τις ατοµικές του ικανότητες, να αναδείξει τις κλίσεις του και εάν το επιθυµεί να καλλιεργήσει το ταλέντο του σε κάποιο άθληµα.

Στην περίοδο των 6 πρώτων χρόνων ανάπτυξης του παιδιού η ΦΑ συνδέεται στενά µε την γενική αγωγή. Το παιδί αναπτύσσει την αυτενέργειά του, την πρωτοβουλία και τη δυνατότητα να δοκιµάζει τις δυνάµεις του, µέσω της βάδισης, της αναρρίχησης, του τρέξιµο και της ρίψης. Oι κινήσεις αυτές δοκιµάζονται µέσα από παιγνιώδεις δραστηριότητες. Με την παρακίνηση, αρχίζουν οι µαθητές να ασκούνται σε όλο και πιο σύνθετες δραστηριότητες που διαθέτουν τα χαρακτηριστικά του συντονισµού, της σταθερότητας και της επιδεξιότητας, ώστε να αναπτυχθεί µε τον τρόπο αυτό το µυοσκελετικό τους σύστηµα.

Το παιδί της προσχολικής ηλικίας αφιερώνει σηµαντικό χρόνο στο παιχνίδι, ως κύρια ενασχόληση του και έτσι προκαλούνται σηµαντικές αλλαγές στο σωµατικό και ψυχικό του κόσµο. Είναι διαπιστωµένο πως κατά τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας εµφανίζεται αισθητή αύξηση της µυϊκής δύναµης, της αντοχής και της ευκαµψίας - ευκινησίας. Ταυτόχρονα µε τις αλλαγές στο µέγεθος της καρδιάς και στη χωρητικότητα των πνευµόνων, αυξάνεται η ανάγκη του οργανισµού για ενέργεια.

«Το παιχνίδι έχει µεγάλη σηµασία στη ζωή του παιδιού, την ίδια σηµασία που έχει για τον ενήλικο η δουλειά, η απασχόληση, η δραστηριότητα. Όπως είναι το παιδί στο παιχνίδι, έτσι σε µεγάλο βαθµό θα είναι στη δουλειά όταν µεγαλώσει. Γι’ αυτό η διάπλαση της µελλοντικής προσωπικότητας συντελείται πρώτα απ’ όλα στο παιχνίδι…» (ΜΑΚΑΡΕΝΚΟ).

Εκτός από την πρωινή γυµναστική και τα κινητικά παιχνίδια, η οργανωµένη σωµατική αγωγή στην προσχολική ηλικία περιλαµβάνει και ασκήσεις που συµβάλλουν στη βελτίωση βασικών δραστηριοτήτων (βάδιση, τρέξιµο και ρίψη), που µε τη σειρά τους επιδρούν στη νευροµυϊκή συνέργεια. Επίσης είναι βασικό το παιδί να κάνει βήµατα στη δεξιοτεχνία κινήσεων µέσα από το κολύµπι, το ποδήλατο, την επαφή µε την µπάλα. Για όλα αυτά χρειάζεται να υπάρχει ανάλογη διαµόρφωση των παιδικών χαρών και των παιδότοπων. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία καλλιεργούνται οι αξίες της συλλογικότητας, της συνεργασίας, της άµιλλας µε ευθύνη του εκπαιδευτικού.

Η ΦΑ είναι αναγκαία για όλους τους νέους ανεξάρτητα από το επάγγελµα που πιθανόν να ακολουθήσουν. Γι’ αυτό και θεωρούµε απαραίτητη την ΦΑ µέσα στην Εκπαίδευση από την 1η ως τη 12η τάξη του σχολείου. Αυτό βέβαια που προτείνουµε είναι ένα σχολείο βασικής γενικής παιδείας µε ενιαία δοµή και πρόγραµµα, για τη σφαιρική και αρµονική ανάπτυξη των ικανοτήτων του καθενός µέχρι την ενηλικίωση, που θα συµβάλλει τελικά στη διαµόρφωση της πολύπλευρης προσωπικότητας.

Ο αντικειµενικός σκοπός της πρέπει να καλύπτει όλο το φάσµα της σωµατικής και της ψυχικής υγείας του µαθητή, ώστε να δηµιουργεί κινητικά και κοινωνικά δραστήρια άτοµα. Το περιεχόµενο και η δοµή της πρέπει να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες µε χρήσιµες γνώσεις για την υγεία, τη σωστή διατροφή, τις πρώτες βοήθειες καθώς και τη διδασκαλία της ιστορίας του Αθλητισµού, των βασικών αρχών τεχνικής και κανονισµών των αθληµάτων, που θα περιλαµβάνονται στο θεωρητικό µέρος του µαθήµατος. Επιβάλλεται βέβαια το περιεχόµενο και η µορφή της ΦΑ να προσαρµόζονται στις αλλαγές στην ψυχική ανάπτυξη του παιδιού και στα στάδια που την διέπουν, πρώτη σχολική ηλικία- προεφηβεια - εφηβεία. Κάθε ηλικιακή περίοδος καθορίζεται από πολλούς παράγοντες (συνθήκες ζωής, σχέσεις του παιδιού µε τους ενήλικες, επίπεδο ανάπτυξης των γνώσεων, χαρακτηριστικά της φυσικής ανάπτυξής κ.ά. ) που πρέπει να παίρνονται υπόψη.

Οι ηλικιακές οµάδες των νέων που σπουδάζουν σταδιακά ολοκληρώνουν τη βιολογική ωρίµανση και την ανάπτυξη της προσωπικότητας τους . Επίσης προσλαµβάνουν νέα γνώση και είναι αναγκασµένοι σε νέους τρόπους οργάνωσης της ζωής τους, µε βάση το πρόγραµµα των σχολών. Χρειάζεται να εξασφαλίζεται η συνέχεια, όσον αφορά την ενασχόληση µε δραστηριότητες που υπήρχαν στο 12χρονο σχολείο, µε στήριξη σε υποδοµές και επιστηµονικό δυναµικό για κάθε άθληµα ή άλλη δραστηριότητα π.χ. χορός, γυµναστική. Μέσα από τις δοµές της εργατικής λαϊκής εξουσίας (σύλλογοι φοιτητών - σπουδαστών κ.α.) οργανώνονται µε την βοήθεια του κράτους συλλογικές δραστηριότητες (πρωταθλήµατα, προγράµµατα) για κάθε άθληµα, εκδροµές αναψυχής και κατασκηνώσεις την περίοδο των διακοπών, εξασφαλίζοντας και τις αντίστοιχες υποδοµές (ανοιχτά γήπεδα, κλειστά γυµναστήρια, αίθουσες γυµναστικής κ.α)

Η ΦΑ έχει πολλαπλές θετικές επιδράσεις για τα ΑµεΑ. Αποτελεί σηµαντικό στοιχείο της Ειδικής Αγωγής γιατί καταφέρνει να περιορίσει το βαθµό της αναπηρίας του ατόµου µέσα από τη συµµετοχή του σε δραστηριότητες που βοηθούν την ψυχοσωµατική του ανάπτυξη. Συµβάλλει ταυτόχρονα να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο βάζοντας στόχους π.χ. επαγγελµατικούς, περιορίζοντας το πρόβληµα αναπηρίας. Αναπτύσσει ολόπλευρα τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών µε αναπηρία, αγκαλιάζει όλες τις κατηγορίες µε βάση τις ιδιαιτερότητες και µπορεί να παρεµβαίνει ακόµη και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Είναι βέβαιο ότι αν υπάρχουν οι υποδοµές ώστε να εντοπιστεί έγκαιρα το πρόβληµα από µικρή ηλικία η Φ.Α. µπορεί να δώσει λύση σε αναπτυξιακές διαταραχές (κινητικές, αισθητηριακές), στην πρόληψη νοσηµάτων, στην αποκατάσταση κινητικών δυσκολιών προερχόµενων από το νευρικό ή µυοσκελετικό σύστηµα, να συµβάλει στη θεραπεία χρόνιων οργανικών παθήσεων.

Με βάση τα παραπάνω ύψιστη σηµασία για τη χώρα µας αποτελεί η προαγωγή της θεραπευτικής γυµναστικής και ειδικής φυσικής αγωγής ή προσαρµοσµένης φυσικής δραστηριότητας, ως µέσων αποκατάστασης ατόµων µε ειδικές ανάγκες ή πασχόντων από χρόνια οργανικά νοσήµατα, καθώς και η εκπαίδευση και εξειδίκευση πτυχιούχων των σχολών Φυσικής Αγωγής.

Η πολιτιστική πρόοδος µιας κοινωνίας είναι συνυφασµένη µε την πρόοδο της φυσικής αγωγής του λαού και ειδικότερα της νεολαίας. Αυτός ο δείκτης επαληθεύτητκε κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόµησης. Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισµός ήταν αλληλένδετο µέρος του εκπαιδευτικού συστήµατος και της καθηµερινής ζωής των ανθρώπων, καθώς και της επιστηµονικής οργάνωσης της εργασίας και της δοµής του σοσιαλιστικού τρόπου ζωής. Στο ενιαίο σύστηµα διαπαιδαγώγησης δεσπόζουσα σηµασία κατείχε η Φυσική Αγωγή η οποία αποτέλεσε σηµαντικό επίτευγµα της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Διαπνεόταν από την αρχή της ισόρροπης πνευµατικής φυσικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Αυτό εκφραζόταν σε όλα τα κύρια χαρακτηριστικά του συστήµατος Φυσικής Αγωγής, στη δοµή του, στα ιδεολογικά και προγραµµατικά θεµέλια που έθετε το περιεχόµενό του.

Ειδικότερα, στην ΕΣΣ∆ το σύστηµα στηριζόταν στη σηµασία της ανάπτυξης της προσωπικότητας. Από τα πρώτα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας το σύστηµα ΦΑ στην εκπαίδευση εφαρµοζόταν µε 2 µορφές: Την υποχρεωτική και την προαιρετική. Η υποχρεωτική ΦΑ εφαρµοζόταν µε ενιαίο πρόγραµµα στα προσχολικά ιδρύµατα, στα σχολεία, σε όλα τα τεχνικά και ανώτατα ιδρύµατα, στο στρατό κ.λ.π.

Από τη δεκαετία του 1920 η Φυσική Αγωγή εισήχθη στη Γενική Εκπαίδευση στα σχολεία. Την περίοδο 1970-80 περισσότερα από 70 εκατοµµύρια παιδιά, νέοι άνδρες και γυναίκες παρακολουθούσαν τακτικά µαθήµατα Φυσικής Αγωγής. Ανάµεσα σ’ αυτούς µαθητές προσχολικής και σχολικής ηλικίας, φοιτητές τεχνικών σχολείων, καθώς και ινστιτούτων ανώτερης µόρφωσης. Περισσότεροι από 125 χιλιάδες δάσκαλοι και προπονητές τούς έδιναν συστηµατική αγωγή σύµφωνα µε τα προγραµµατισµένα συστήµατα. Παράλληλα µε αυτά, υπήρχαν άλλες µορφές οργάνωσης των νέων αθλητών. Μόνο στα σχολεία γενικής µόρφωσης λειτουργούσαν περίπου 100 χιλιάδες οµάδες φυσικής κουλτούρας, που αγκάλιαζαν περισσότερα από 19 εκατοµµύρια παιδιά. Σχεδόν 2 εκατοµµύρια αθλητές παρακολουθούσαν σχολεία, σπορ για παιδιά και για νέους.

Στις βιοµηχανικές και άλλες παραγωγικές µονάδες είχε καθιερωθεί η γυµναστική στη διάρκεια ειδικών διαλειµµάτων. Το πιο βασικό όµως ήταν ότι η τεχνολογική και επιστηµονική πρόοδος είχε ως αποτέλεσµα την αύξηση του χρόνου ανάπαυσης και τη δυνατότητα ενασχόλησης µε τη σωµατική δραστηριότητα. Με τη σωµατική αγωγή είχαν τη δυνατότητα να ασχολούνται όλες οι ηλικίες, να οργανώνονται σε συλλόγους και αθλητικές λέσχες. Ένα βασικό χαρακτηριστικό ήταν η υλικοτεχνική υποδοµή και η εξέλιξη της επιστηµονικής στήριξης µε ειδικευµένα στελέχη σε όλα τα επίπεδα που προέρχονταν από ανώτατα ιδρύµατα. Σε όλες τις οργανωµένες παραγωγικές µονάδες υπήρχαν υποδοµές (κολυµβητήρια, κλειστά γήπεδα, αίθουσες) που αξιοποιούνταν τις ώρες ανάπαυσης από την εργασία.

Φυσικά, από µόνο του το σύστηµα ΦΑ ή ακόµα και το εκπαιδευτικό σύστηµα συνολικά δεν ήταν σε θέση να αντιµετωπίσει αντιφάσεις και αντιθέσεις της σοσιαλιστικής οικοδόµησης, της διαπάλης του νέου µε το παλιό. Το κρίσιµο αυτό ζήτηµα χρειάζεται συνειδητά και επιτυχηµένα να αντιµετωπίζεται από την εργατική εξουσία, στη βάση και στο εποικοδόµηµα της νέας υπό διαµόρφωση κοινωνίας, µε τον αναντικατάστατο ρόλο του Κοµµουνιστικού Κόµµατος, ως πρωτοπορίας που επαληθεύεται στην πράξη. Έτσι εξηγείται η έλλειψη ωριµότητας του υποκειµενικού παράγοντα, η αδυναµία στη συγκρότηση συνειδητών ανθρώπων της νέας κοινωνίας ώστε να την υπερασπιστούν στην κρίσιµη περίοδο ανάπτυξης της αντεπανάστασης.

Το ΚΚΕ µε βάση τη συνολική αντίληψή του για το ρόλο της Φυσικής Αγωγής, την ευρύτερη αξία της στην ανάπτυξη του ανθρώπου, έχει διαµορφώσει άµεσους στόχους πάλης.

Διεκδικούµε άµεσα:

• Χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισµό της νεολαίας. Υλικοτεχνική υποδοµή, επιστηµονική στήριξη, επαρκή χρηµατοδότηση, που να κατοχυρώνει το δικαίωµα στη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισµό σε κάθε τους έκφραση. ∆ιασύνδεση της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο, µε το αθλητικό σωµατείο και τη δραστηριότητα που αναπτύσσεται στους δήµους καλύπτοντας όλες τις ανάγκες άθλησης των εργαζοµένων, των νέων, των γυναικών και άλλων οµάδων του πληθυσµού.
• Να δοθούν κονδύλια από το κράτος για την επιµόρφωση των καθηγητών ΦΑ και την αναβάθµιση των ΣΕΦΑΑ (Σχολών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισµού) πρώην ΤΕΦΑΑ, που αφορούν την επιστηµονική εξέλιξη της Φ.Α. Ιδιαίτερη έµφαση να δοθεί στην ανάπτυξη του τοµέα της Αθλητιατρικής που στην χώρα µας είναι υποβαθµισµένος.
• Να δοθούν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισµό για την ανανέωση και συντήρηση του εξοπλισµού σε όλες τις βαθµίδες της εκπαίδευσης και στους δήµους.
• Να αξιοποιηθούν όλες οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις (Εθνικά Αθλητικά Κέντρα, ∆ηµοτικά Αθλητικά Κέντρα) από τα σχολεία της κάθε περιοχής και η µετακίνηση σ’ αυτά να είναι δωρεάν.
• Να αξιοποιηθούν οι χώροι του σχολείου για δραστηριότητες σε απογευµατινή ζώνη µε αξιοποίηση καθηγητών Φυσικής Αγωγής µε πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώµατα.
• ∆ιορισµός καθηγητών Φυσικής Αγωγής, διαµόρφωση σχολικών χώρων, αιθουσών γυµναστικής, προαύλιων χώρων, διάθεση εποπτικού υλικού, καθώς και θεσµοθέτηση αθλητικών εκδηλώσεων σε τακτά διαστήµατα. Αποκλειστική διδασκαλία του µαθήµατος της Φυσικής Αγωγής στην Πρωτοβάθµια Εκπαίδευση από τους καθηγητές Φυσικής Αγωγής στο πλαίσιο της αναβάθµισης του ρόλου του σχολείου και της επιστηµονικότητας του µαθήµατος.
• Συνολική αλλαγή του αναλυτικού προγράµµατος ώστε η ΦΑ να είναι προσανατολισµένη στα εξής:

• Τα παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας πρέπει να πραγµατοποιούν αθροιστικά τουλάχιστον 30-60 λεπτά ποικίλων, κινητικών δραστηριοτήτων, όλες ή τις περισσότερες µέρες της εβδοµάδας (6-8 cal/kg βάρους/ηµέρα).
• Όλα τα παιδιά και οι έφηβοι πρέπει να συµµετέχουν 30 λεπτά κάθε µέρα στο σχολείο σε έντονη-µέτρια κινητική δραστηριότητα και συνολικά 60 λεπτά στη διάρκεια ενός εικοσιτετραώρου.
• Σε όλα τα παιδιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα να συµµετέχουν σε συναγωνιστικές εκδηλώσεις και σχολικά πρωταθλήµατα, ηµερίδες, αθλητικές εβδοµάδες µε σύγχρονες µεθόδους γύµνασης τα οποία θα εντάσσονται στο πρόγραµµα των σχολείων και θα πραγµατοποιούνται σε όλη την περιφέρεια. Να οργανώνεται από τις τελευταίες τάξεις της πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης η επαφή µε ολυµπιακά αθλήµατα µέσα από κύκλους µαθηµάτων τόσο σε θεωρητικό (κανονισµοί, ιστορία αθλήµατος) όσο και σε πρακτικό (τεχνική) επίπεδο.
• Συνεργασία του καθηγητή Φυσικής Αγωγής µε άλλες ειδικότητες επιστηµόνων π.χ γιατροί,Η Φυσική Αγωγή ως µέτωπο πάλης και διεκδίκησης διατροφολόγοι κ.ά. έτσι ώστε να υπάρχει επιµόρφωση για τον ίδιο και συστηµατική παρακολούθηση µε δείκτες για την πορεία του κάθε παιδιού, µέσα από µετρήσεις και ελέγχους που θα πραγµατοποιούνται σε κάθε ηλικιακή κατηγορία.

• Ιδιαίτερο βάρος να δοθεί στην υγεία των µαθητών - αθλητών µε την καθιέρωση ανά τρίµηνο δωρεάν προληπτικών και εξειδικευµένων εξετάσεων για όλους τους µαθητές µε ευθύνη του κράτους και µε την εξασφάλιση της παρουσίας αθλητιάτρου σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες και τους αγώνες.

• Κρατικά κέντρα διάγνωσης - αξιολόγησης - στήριξης και αντιµετώπισης των ΑµεΑ, µε ειδικά προγράµµατα ανά κατηγορία προβλήµατος, µε λήψη όλων των απαραίτητων µέτρων, ώστε οι οικογένειες των ΑµεΑ και των παιδιών µε ειδικές ανάγκες να µη χρειάζεται να καταβάλουν ούτε ευρώ για τη διάγνωση, αξιολόγηση, και αντιµετώπιση των προβληµάτων των παιδιών τους.

• Να δηµιουργηθούν δηµόσιες και δωρεάν παιδικές και νεανικές κατασκηνώσεις, που θα λειτουργούν την περίοδο των διακοπών. Να αξιοποιηθούν οι χώροι που δηµιουργήθηκαν στους Ολυµπιακούς αγώνες του 2004. Σε όλους αυτούς τους χώρους να υπάρχουν υποδοµές και επιστηµονικό δυναµικό, για την οργάνωση αθλητικών και άλλων κινητικών δραστηριοτήτων.

• Να δοθούν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισµό που θα αφορούν την πιστοποίηση και την ανακατασκευή των παιδικών χαρών στους δήµους, καθώς και τη συντήρησή τους.

• Ενίσχυση της έρευνας που γίνεται από τις ΣΕΦΑΑ σε συνεργασία µε το ΕΚΑΕ (Εθνικό Κέντρο Αθλητικών Ερευνών) µε κρατική χρηµατοδότηση σύγχρονες υποδοµές και επιστηµονικό δυναµικό που θα µπορεί να καλύψει τις ανάγκες πρόληψης και βελτίωσης της υγείας από τις µικρές ηλικίες.

• Να δοθεί βάρος στην δηµιουργία χώρων για κινητική δραστηριότητα στα πλαίσια του προγράµµατος των παιδικών σταθµών.

• Κατάργηση κάθε επιχειρηµατικής δραστηριότητας και προβολής στο σχολείο.